Bu çalýþmanýn amacý; 2003-2019 arasýnda Türkiye’de fiziki planlamanýn kapsamýný Planlama Dergisi üzerinden analiz etmek ve deðerlendirmektir. Çalýþmanýn çýkýþ noktasý; toplumsal yapýdaki deðiþim ve dönüþümle etkileþimli bir süreç içeren planlamanýn gündeme getirildiði, tartýþýldýðý ortamlar üzerinden takip edilebileceði kabulüdür. Bu kabulle çalýþma, uygulamalara iliþkin konularýn yaný sýra planlamanýn kavramsal içeriðinin, deðiþen anlamlarýnýn hem akademik bakýþla akademisyenler, hem de uygulayýcý gözüyle plancýlar tarafýndan tartýþýldýðý bir ortam sunan Planlama Dergisi’nde yer alan makalelere odaklanmýþtýr. Þehir Plancýlarý Odasý tarafýndan yayýnlanan dergi, planlama alanýna iliþkin dergiler arasýnda gerek sürekliliði, gerek kapsamý, gerekse bir meslek odasý yayýný olmasýnýn kazandýrdýðý çok yönlü bakýþ açýsý ve özgür tartýþma ortamý ile öne çýkmaktadýr. Çalýþma kapsamýnda 1986’da yayýn hayatýna baþlayan derginin düzenli, sürekli olarak yayýnlanmaya baþladýðý 2003-2019 arasýnda basýlan 53 sayýda yer alan 519 makale incelenmiþtir. Çalýþmada öncelikle Türkiye’de 2003 sonrasý planlamanýn genel seyrine deðinilerek ülkenin planlama gündemine yön veren unsurlar literatüre katký saðlayan temel referanslarla ele alýnmýþtýr. Çalýþmanýn özgün tarafýný oluþturan planlamanýn 2003 sonrasý kapsamýnýn Planlama Dergisi üzerinden irdelendiði bölümde ise öncelikle dergide yer alan makaleler içerik analizi yöntemiyle incelenmiþ, makalelerin odaklandýðý konular kronolojik düzende sýralanmýþtýr. Daha sonra bu konular ülkede planlamanýn genel seyrini tanýmlayan olaylarla paralel düzlemde çakýþtýrýlarak okunmuþ, ülkenin toplumsal yapýsýnda meydana gelen deðiþim/dönüþüm baðlamýnda tartýþýlmýþtýr. Sonuç olarak ise Planlama Dergisi’nde yer alan, ülke gündemini etkileyen ya da ülke gündeminden etkilenen konularýn; akademik yaklaþýmlarý da arkasýna alarak sadece mekânsal sorunlarýn çözümünde deðil, toplumla ilgili pek çok sorunun çözümünde etkin rol oynayabileceði ve ayný zamanda derginin ülke planlama gündemini takip eden bir arþiv olarak da irdelenebileceði belirlenmiþtir.

The purpose of the study was to analyze and evaluate the scope of physical planning in Turkey between 2003-2019 through the Journal of Planning. The starting point of the study was the acceptance that planning, which includes an interactive process with the change and transformation in the social structure, can be followed through the settings where it is brought up and discussed. With this acceptance, the study focused on the articles in Journal of Planning, which provided a setting where the conceptual content and changing meanings of planning, and the subjects regarding applications, were discussed by academicians, who provided an academic viewpoint, and planners, who provided a viewpoint of implementers. The 519 articles in 53 issues published 2003-2019, when the journal started to be published regularly, continuously, were examined in the scope of the study. Firstly, the general course of planning in Turkey after 2003, that guided the country’s planning agenda were also discussed with basic references. In the section where the scope of the planning after 2003, was examined through the Journal of Planning Then, the issues were read on a parallel plane overlapping with the events that defined the general course of planning in the country, and were discussed in the context of the change in the social structure of the country. As a result of the evaluations, it was determined, the issues in the journal can play active roles not only in solving spatial problems, but also in solving many problems regarding the society itself.

Kentleþmenin yarattýðý imar ve planlama problemi günümüzde yalnýzca kent merkezleri ile sýnýrlý deðildir. Mekânýn yeniden üretiminin mekânýn geniþlemesinde karþýlýðýný bulmasý kent merkezlerindeki, metropoller-deki deðiþimler kadar kýrsal alanda meydana gelen deðiþimlerin de göz-lenmesini gerektirmektedir. Bu kapsamda, 11.05.2018 tarihinde Resmî Gazete’de yayýnlanarak yürürlüðe giren 7143 sayýlý “Vergi ve Diðer Bazý Alacaklarýn Yeniden Yapýlandýrýlmasý ile Bazý Kanunlarda Deðiþiklik Ya-pýlmasýna Ýliþkin Kanun” kapsamýnda uygulamaya konulan imar barýþý düzenlemesi birçok tartýþmayý da beraberinde getirmiþtir. Bu çalýþma-da imar barýþý uygulamasý ve söz konusu uygulamaya getirilen eleþ-tirilerin Doðu Karadeniz Bölgesi’nde en çok baþvuru yapýlan il olma özelliðine sahip olan Trabzon üzerinden tartýþýlmasý ve ilgili konuda elde edilen teorik bulgularýn pratikteki verilerle desteklenmesi amaç-lanmýþtýr. Özellikle Doðu Karadeniz bölgesinde yer alan yaylalardaki kaçak yapýlaþmalarýn siyaset gündeminde iþgal ettiði yer düþünüldüðün-de, çalýþma aðýrlýklý olarak imar barýþý uygulamalarýnýn özel hukuk hü-kümlerine tabi olan yerleri bu uygulamalarýn kapsamý dýþýnda býrakma-masýnýn sonuçlarý üzerine kurulmuþtur. Bunun yanýnda çalýþmada imar barýþý sürecinin dýþýnda býrakýlmasýnýn ortaya çýkarabileceði sonuçlar da yer almýþtýr. Çalýþmanýn amacýna uygun bir þekilde yöntem olarak, Trabzon Çevre, Þehircilik ve Ýklim Deðiþikliði Ýl Müdürlüðü ve Doðu Karadeniz Belediyeler Birliði (DKBB) ile iletiþime geçilerek Trabzon’da imar barýþý uygulamasýna dair sayýsal verilere ulaþýlmýþtýr. Söz konusu sayýsal veriler, teorik arka planlarýna baðlý olarak deðerlendirilmiþ ve imar barýþý ile ortaya çýkabilecek riskler tartýþýlmýþtýr.

The problem of zoning and planning created by urbanization is not limited to urban centers today. The re-production of the space corresponds to the expansion of the space requires changes in rural areas as well as changes in metropolises. In this context, the zoning peace regulation implemented within the scope of the Law No. 7143, which was published in the Official Journal on 11.5.2018, brought many discussions. In this study, it is aimed to discuss the zoning peace practice and the criti-cisms brought to the said application over Trabzon, which has the feature of being the most applied province in the Eastern Black Sea Region, and to support the theoretical findings in the relevant subject with practical data. Especially considering the place occupied by the illegal settlements in the plateaus in the Eastern Black Sea region on the political agenda, the study is based on the results of the fact that zoning peace practices do not exclude the places subject to private law provisions. In ad-dition, the results of excluding the municipalities from the zon-ing peace process were also included in the study. As a method suitable for the purpose of the study, numerical data on the implementation of zoning peace in Trabzon were reached by contacting Trabzon Provincial Directorate of Environment and Urbanization and the Eastern Black Sea Municipalities Union. The numerical data in question have been evaluated based on their theoretical background and the risks that may arise with zoning peace are discussed.

Yoksulluk, günümüzde üzerinde en çok durulan olgulardan birisi hâline gelmiþtir. Üstelik sadece ekonomik açýdan düþünülemeye-cek kadar kapsamlý ve bir o kadar da karmaþýk bir olgudur. Hakika-ten maddi açýdan sorunu olmayan insanlar bile zaman zaman yok-sul statüsüne inebilmektedir. Dolayýsýyla yoksulluk olgusu, sosyal ve siyasal sorunlarla iç içe geçmiþ bir sorundur. Bu açýdan bakýldý-ðýnda birey, kentsel mekândan, hem fiziksel ihtiyaçlarýný, hem de sosyal ve psikolojik ihtiyaçlarýný karþýlama iþlevi üstlenmesini ister. Keza, kentin sunduðu imkânlardan eþit ve daha adil bir düzeyde faydalanýlamamasý, saðlýksýz çevre, sosyal koruma mekanizmala-rýnýn sýnýrlýlýðý veya hiç olmamasý, istihdam olanaklarýna ve gelire sýnýrlý eriþim, yetersiz ve güvencesiz barýnma ile hizmetler, eðitim ve saðlýk hizmetlerine sýnýrlý yetersiz eriþim gibi nedenler yoksul-luk tabanlý kentsel sorunlarýn zeminini oluþmaktadýr. Bu nedenle; yoksulluðun ortaya çýkardýðý olumsuzluklarýn bir sosyal patlama olarak yansýmasýnýn engellenmesi için yerel düzeyde yoksula sahip çýkma ve yoksulluða çözüm yolu boyutunda; kent yoksulluðu ile mücadelede yerel yönetimlerin rolünü açýðý çýkartmak, çalýþma-mýzýn amacýný oluþturmaktadýr. “Türkiye’ de Kent Yoksulluðu ile Mücadelede Yerel Yönetimlerin Rolü ve etkinliði nedir?” sorusuna cevap aradýðýmýz bu çalýþmada, yerel yönetimlerin mevcut rolünün sorgulanarak, bu rolün ne olmasý gerektiði üzerine odaklanacaktýr.

Poverty is one of the most being dwelt on facts today. Moreover, it is far more complicated and comprehensive to be handled only in terms of economy. As a matter of fact, even people who has no trouble economically can descend to an indigent status. Hence the fact of poverty is a problem entwined together with social and political issues. In this point of view, individual awaits from urban environment to have a function to satisfy its physical, social and psychological needs. Also unutilization of the oppor-tunities provided by urban life fairly and equally, unhealthy envi-ronment, limited or none social protection mechanisms, limited access to income and employment opportunities, insufficient and insecure shelter services, limited or insufficient access to educa-tion and sanitary services are the ground of poverty-based urban problems. So that the purpose of this study is to display the role of municipal authorities in struggling against urban poverty in terms of finding a solution for poverty and protecting impov-erished people and to hinder disadvantages caused by poverty which would reflex as a social explosion. In this study, it is going to be focused on current roles of municipal authorities, what should this role be like and respond an answer to the question of “What is the role of Municipal Authorities in struggling process of Urban Poverty in Turkey?”

Dünya nüfusunun yarýdan fazlasý kentlerde yaþamaktadýr. Bu du-rum kentler üzerinde ciddi bir baský oluþturmaktadýr. Bu baskýnýn ortadan kaldýrýlmasý kentlerin sürdürülebilirliði açýsýndan önem-li olduðu kadar kentsel yaþam kalitesinin artýrýlmasý açýsýndan da önemlidir. Bu çerçevede akýllý kent modeli, hem kentlerin sürdü-rülebilirliði hem de kentsel yaþam kalitesinin artýrýlmasý açýsýndan son yýllarda giderek artan bir biçimde kullanýlmaya baþlamýþtýr. Söz konusu model, teknolojinin kullanýlmasý yoluyla bahsedilen sorun-larýn üstesinden gelmeyi amaçlayan bir çerçeveye sahiptir. Öyle ki bu model, hem dünyada hem de Türkiye’de üst ölçekli politika belgelerinde de iþlenmeye baþlamýþtýr. Ancak akýllý kentin bileþen-lerini oluþturan beþeri ve fiziki unsurlar, mekânsal olarak farklý-lýklar arz etmektedir. Bu da akýllý kent modelinin her yerde ayný ölçüde etkin olamayacaðýna iliþkin bir soruna iþaret etmektedir. Bu baðlamda bu çalýþma, teknolojik altyapý, beþeri sermaye ve yöneti-þim yapýsý gibi akýllý kentin en önemli bileþenleri olarak kabul edilen deðiþkenlere dayalý olarak Türkiye’de düzey 3 (il) bölgelerinin akýllý kent olma eðilimini ortaya koymayý amaçlamaktadýr. Bu amacý ger-çekleþtirebilmek için söz konusu deðiþkenlere kümeleme analizi uygulanmýþtýr. Analiz neticesinde Türkiye’de akýllý kent olma eðilimi açýsýndan birbirinden farklýlaþan beþ farklý kümenin olduðu ortaya konulmuþtur. Elde edilen bulgular, geliþmiþlik düzeyinin farklýlaþma-sýyla paralel olacak biçimde akýllý kent uygulamalarýnýn her bölgede ayný ölçüde etkin ve verimli kullanýlamayacaðýna iþaret etmektedir.

More than half of the world's population lives in cities, which creates serious pressure on cities. Eliminating this pressure is important for the sustainability of cities, as well as for im-proving the quality of urban life. In this context, the smart city model has recently been utilised to address urban sustainability challenges and enhance the quality of urban life. The model has a framework aimed at overcoming the mentioned issues through the use of technology. This model has begun to be included in upper-scale policy documents all around the world, along with Turkey. However, the human and physical entities that make up the components of the smart city differ spatially within the country, which points to the problem that the smart city model cannot be equally effective everywhere. Therefore, this study aims to demonstrate the trend of NUTS 3 regions in Turkey to become smart cities based on variables considered the most important components of a smart city, such as tech-nological infrastructure, human capital, and governance struc-ture. In order to achieve this goal, cluster analysis was applied to these variables. The analysis has revealed that there are five different clusters in Turkey that differ from each other in terms of the tendency to become smart cities. The findings indicate that smart city applications cannot be used equally effectively and efficiently in each region in parallel with the differentiation of the level of development.

Ekoturizm, bir yerin sosyal ve kültürel bütünlüðünü korurken, doðal kaynaklarýnýn sürdürülebilirliðini güvence altýna alan ve ayný zamanda yerel toplumun ekonomik geliþimini destekleyen bir yaklaþýmdýr. Özellikle son yýllarda Türkiye'de de ekoturizm bir kýrsal kalkýnma modeli olarak kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Doðu Karadeniz Bölgesi, Türkiye'de ekoturizmin geliþtirilmesi açýsýndan öncelikli bölgelerdendir. Bu çalýþma kapsamýnda Doðu Karadeniz Bölgesi'nde yer alan Giresun ili Piraziz ilçesine baðlý Þeyhli Ekoturizm Köyü incelenmiþtir. Þeyhli Köyü, Turizm Marka Kent Kalkýn-ma Planý kapsamýnda ekoturizm köyü ilan edilmiþ ve ekoturizm geliþme süreci Giresun Valiliði GÝRTAB (Giresun Turizm Altyapý Hizmet Birliði) tarafýndan koordine edilmiþtir. Þeyhli Köyü'nün en önemli özellikleri eriþilebilirliði, ulaþým kolaylýðý, yerel halkýn eði-tim seviyesinin yüksek olmasý ve kadýnlarýn bu süreci yönetip yürütmesidir. Çalýþmada, Þeyhli Ekoturizm Köyü'nün potansiyelleri ve ekoturizm alaný olarak seçilme nedenleri anlatýldýktan sonra ekoturizm köyü yaklaþýmý, kýrsal kültürel deðerlerin, doðal kaynaklarýn korunmasý ve kýrsal alanda kadýnlarýn rollerinin anlaþýlma-sý baðlamýnda tartýþýlmýþtýr. Çalýþma yöntemi; saha ziyaretlerini, anketleri, mülakatlarý ve gözlemleri içermektedir.

Ecotourism is an approach that maintains the social and cultural integrity of a locale, while securing the sustainability of the natural resources of the earth, as well as supporting the economic devel-opment of the local community. Turkey has recently begun actualizing the idea of ecotourism as a rural development model. The Eastern Black Sea Region is one of the priorities given region to develop ecotourism in Turkey. Within the scope of this study, Þeyhli Ecotourism Village of Piraziz district in the Black Sea Region will be examined. The most important features of Þeyhli Village, which was declared an Ecotourism Village within the scope of Tourism Brand Urban Development Plan and coordinated by Giresun Governorate GIRTAB (Giresun Tourism Infrastructure Service Asso-ciation), are accessibility, ease of transport, high level of education, and women being in charge of this process. In this study, after the potentials of Þeyhli Ecotourism Village and the reasons for its selection as an ecotourism area are explained, the ecotourism village approach will be discussed in the context of protection of rural cultural values, natural resources and of understanding women’s roles in rural development. The methodology of the study includes site visits, questionnaires, interviews and unobtrusive observation.

Son yýllarda tarým sektörü, aþýrý hava olaylarý, ürün hastalýklarý, pazar belirsizlikleri ve ekonomik krizler gibi birçok zorlukla karþý karþýyadýr. Yaþanan bu olaylar, gün geçtikçe sektörde yer alan aktörleri üretim faaliyetlerini gerçekleþtirirken daha da zorlamaktadýr. Bu sorunlara çözüm bulabilmek adýna, aka-demide ve politika yapýcýlar arasýnda, deðiþen koþullara uyum saðlayabilme yetisini vurgulayan dayanýklýlýk kavramýnýn sýklýkla tartýþýldýðý görülmektedir. Bu çalýþma, dayanýklýlýk kavramý ýþýðýnda tarým politikalarýný çiftçilerin gözünden deðerlendirmeyi amaçlamaktadýr. Bu kapsamda Antalya Kumluca bölgesinde çiftçilerle yüz yüze görüþmeler yapýlmýþtýr. Saha çalýþmasýndan elde edilen bulgular, On Birinci Kalkýnma Planý’nda yer alan politika hedefleri kapsamýnda tartýþýlmýþtýr. Bulgular çiftçilerin mevcut ekonomik durumlarýnýn yetersiz olduðu, girdi maliyetlerinin fazlalýðýndan kaynaklanan sorunlar yaþadýklarý, pazara eriþim sürecinde kooperatifleþmeyi ve devlet kontrolünü gerekli gördükleri ve inovatif üretim yapabilmeleri için maliyetlerin düþürülmesi gerektiðini göstermektedir. Ýncelenen On Birinci Kalkýnma Planý’nda her ne kadar politika yapýcýlarýn çiftçilerin sorunlarýný çözmeye yönelik giriþimlerde bulunduklarý, çiftçilerin istekleri ve beklentileri doðrultusunda hedefler geliþtirdikleri tespit edil-miþ olsa da sektörde yaþanan sorunlarýn yýllardýr devam ediyor olmasý, politikalarýn uygulanma sürecinde çözülmesi gereken sorunlarýn olduðunu göstermektedir.

In recent years, the agricultural sector has experienced many chal-lenges, such as extreme weather events, plant diseases, market uncertainties and economic crises. These challenges have become more and more severe for related actors of the sector, especially for farmers. In order to tackle these problems, the concept of resilience, which emphasizes the ability to adapt to changing conditions,has re-cently been discussed in academia as a solution to adapt the changing conditions. This article aims to evaluate agricultural policies through the lens of farmers within the perspective of resilience discussions. In this context, face-to-face interviews were held with farmers in Antalya Kumluca region. Findings of the case study were discussed within the scope of the policy objectives contained in the Eleventh Development Plan. As a result of the study, it has been determined that the current economic situation of farmers is insufficient, that they have problems caused by excess of input costs, that they con-sider co-operative and state control necessary in the process of ac-cessing the market, and that costs should be reduced in order to make innovative products. Another finding in the study is that farm-ers need more government support to eliminate these problems. Although it has been determined that policy makers have developed targets in accordance with the wishes and expectations of farmers in the examined plan, the fact that the problems experienced in the sector have been going on for many years shows that there are still problems need to be solved in the implementation process.

Levent Bölgesi’nde yaklaþýk üç kilometrelik yürünebilir nitelikteki kentsel kamusal ve özel alanlarýn kademelenmesiyle oluþan ve mahallelerin iþlev odaklarýný birleþtiren geçitler, sokaklar ve caddeler sisteminin oluþturduðu kentsel doku, farklý dönemlerde tasarlanmýþ Açýk Geçirgen Mahalleleri oluþturan konut alanlarýný birbiriyle iliþkilendirerek yaþayan bir sistem oluþturmaktadýr. Makale bu kapsamda geliþtirilen üniversite araþtýrma projesi ve sonuçlarýný deðerlendirmektedir. Açýk Geçirgen Mahalle kavramý kentsel mekânýn fiziksel bileþenlerinin dinamik etkileþiminden yola çýkarak mahallenin yeniden tanýmlanmasý üzerine geliþtirilmiþ bir mekânsal okuma biçimi olarak ele alýnmýþtýr. Söz konusu araþtýrma yöntemi iki aþamada ele alýnmýþ; mekânýn yapýsal bileþenleri ve kullanýcý deneyimi üzerinden geliþtirilen analitik çalýþmalar ortak bir kentsel rota üzerinde sorgulanmýþtýr. Birinci aþama, Levent Bölgesi’nde yapýsal niteliklere ve yaklaþýk otuz yýlý içine alan bir süreçte mevzii imar planlarýnýn oluþturduðu mekânsal planlama ve tasarým kurgusuna dayalý analizleri içermektedir. Ýkinci aþama, mekânsal analizler sonucu Açýk Geçirgen Mahalle ile ilgili elde edilen verilerin kullanýcý deneyimi üzerinden gündelik yaþamda nasýl karþýlýk bulduðunun açýða çýkarýlmasý üzere yapýlandýrýlmýþtýr. Bu baðlamda, araþtýrma projesi kapsamýnda, Ýstanbul Levent Bölgesi olarak tanýmlanan; Levent, Akatlar, Etiler ve Uçaksavar alt bölgelerinin oluþturduðu kentsel sistem üzerinde, Açýk Geçirgen Mahalle kavramý sorgulanarak, bu olguya ait nitelikler belirlenmiþtir. Kentsel tasarým disiplini çerçevesinde elde edilen bulgular deðerlendirilerek, Levent Bölgesi’nde mekânsal belleðin sürekliðini saðlayacak ve yaþam kalitesini artýracak tasarým kriterlerinin ortaya konulmasý amaçlanmýþtýr.

The urban texture formed by the hierarchic relations of walkable urban public and private areas of approximately three kilometres in the Levent Region and the system of passages, streets and avenues that combine the functional focal points of the neighbourhoods, creates a living system by linking the residential areas that have been designed in different periods. In this context, the article evaluates the results of the university research project developed for the Levent Region. The concept of Open-Permeable Neighbourhood is considered as a spatial reading methodology developed on the redefinition of the neighbourhood based on the dynamic interaction of the physical components of the urban space. The research method in question has been considered in two stages. The first stage includes analysis based on the structural features and the spatial planning and design setup created by the local development plans in a period of approximately thirty years. The second stage is structured in order to reveal how the data obtained about the Open-Permeable Neighbourhood as a result of spatial analysis corresponds to daily life through the user experience. In this context, the defined spatial analysis method was used and the characteristics of this phenomenon were determined. By evaluating the findings obtained within the framework of the urban design discipline, it is aimed to reveal the design criteria that will ensure the continuity of the spatial memory in the Levent Region and increase the quality of life.

Kentsel yolculuk amaçlarýnýn farklýlaþmasýnýn yaný sýra, yolculuk taleplerinde yaþanan artýþ, kentlerin büyüklüðüne baðlý olarak taþýt hareketliliðinin daha uzun mesafeler arasýnda yapýlmasýný gerekli kýlmýþtýr. Farklý kent büyüklükleri, hýzlý ulaþýmýn amaçlandýðý günümüzde, özel otomobil kullanýmý odaklý önlemlerin alýnmasýna neden olarak kentsel ulaþým aðýný þekillendirmiþtir. Her kentlinin farklý ulaþým talepleri, kentsel ulaþým sisteminde alternatif ulaþým türlerinin hizmete girmesini gerektirmiþtir. Böylesi bir durumda, büyükþehir ya da küçük ve orta ölçekli her kentin ulaþtýrma altyapýsýnýn ve kentin ihtiyaçlarýnýn göz önünde bulundurulduðu bir model üretilmesi ihtiyacý ortaya çýkmýþtýr. Bu model vasýtasýyla, kentin ulaþým yapýsý çözümlenir, kentlinin deðiþen yolculuk taleplerine göre kurgulanacak ulaþým sistemi ve çeþitli ulaþým türleri arasýnda yolculuk yoðunluðuna göre nasýl seçim yapýlacaðýna iliþkin öngörülerde bulunulur. Bu çalýþma kapsamýnda, temelde Varlýk-Ýliþki modeli olarak adlandýrýlan bir kavramsal model çerçevesi oluþturulmuþtur. Bu kavramsal model, kentsel ulaþým sistemlerinin ve alternatif ulaþým türlerinin belirlenmesinde, teorik altyapýyý pratik uygulamaya dönüþtüren kuramsal bir temel oluþturmayý amaçlamýþtýr. Bu çalýþmada, Türkiye’de farklý nüfus büyüklüðüne sahip farklý boyutlarda kentler için alternatif bir ulaþým türü olan P+D sistemlerinin, kent merkezi çeperi ve kent bütününde konumlandýrýlmasýnda kurgulanan Varlýk-Ýliþki modelinin üretildiði bir kavramsal model önerisi geliþtirilmiþtir.

In addition to the differentiation of urban travel objectives, the increase in travel demands made it necessary to make vehicle mobility between longer distances depending on the size of the cities. Different urban sizes have shaped the urban transportation network by taking measures focused on the use of private cars today, where rapid transportation is aimed. Different travel demands of each inhabitant required alternative modes of transportation to be put into service in the urban transportation system. In such a situation, the need to produce a model that takes into account the transportation infrastructure of the metropolitan or small and medium-sized city and the needs of the city has emerged. With this model, the transportation structure of the city is analyzed and forecasts are made regarding the transportation system to be designed according to the multiple journey demands of the city and how to choose among the various transportation types according to the travel density. In this study, a conceptual model framework, basically called the Entity-Relationship Model, has been created. This conceptual model aims to create a theoretical basis that transforms the theoretical infrastructure into practical application in determining urban transportation systems and alternative modes of transportation. In this study, for cities of different sizes with different population sizes in Turkey an alternative transportation modes with a P + D systems, town walls and the city a conceptual model is proposed for the production of remixed Entity-Relationship model in the positioning of the whole it has been developed.

Katýlýmcý tasarým süreçleri, toplumun her kesimi için yaþadýklarý çevrenin tasarýmý, geliþtirilmesi ve dönüþümü üzerine karar alma sürecine dâhil olmalarýna olanak tanýyan uygulamalarý içermektedir. Yaratýlan demokratik ortam içinde planlama ve tasarým aþamalarý, profesyonel mimar, plancý ve tasarýmcýlarýn bilgi, beceri ve kaynaklarýyla yerel topluluklarýn bilgi, beceri ve kaynaklarýnýn birleþtirilmesi yoluyla gerçekleþtirilmektedir. Katýlýmcý süreçlerde farklý aktörlerin etkileþimi açýsýndan çok boyutlu bir yapýlanma oluþmakta, gerçek katýlýmýn saðlanabilmesi için üniversitelerin tarafsýz aktörler olarak önemli bir rolü bulunmaktadýr. Katýlýmcý tasarým süreçlerini açýklayan merdiven metaforlarý bu süreçte yer alan paydaþlarýn rollerini ve katýlýmýn hangi durumlarda ortaya çýktýðýný aþamalarýyla tanýmlamaktadýr. Söz konusu katýlým merdivenleri hem farklý coðrafyalarda, farklý ölçek ve kapsamdaki pratikleri içermekte hem de topluluklarýn sözde katýlým ile gerçek katýlým arasýnda geniþ bir yelpazedeki deneyimlerini basamak basamak sunarak tartýþmaya ve deðerlendirmeye açmaktadýr. Türkiye’nin özgün koþullarý tasarým ve planlamada katýlýmcý süreçlere de kuþkusuz yansýmakta, yerel koþullar bazýnda katýlýmcý tasarým açýsýndan da farklý yaklaþýmlar ortaya çýkmaktadýr. Son yýllarda Türkiye’de üniversitelerin tarafsýz aktörler olarak yer aldýklarý katýlýmcý tasarým uygulamalarý görülmektedir. Ancak, formel eðitim kapsamýnda yürütülen katýlýmcý uygulamalar açýsýndan deneyim zemininin yeterince güçlü olmadýðý gözlenmektedir. Bu baðlamda, Ýstanbul Kültür Üniversitesi Mimarlýk Bölümü ve Bahçelievler Belediyesi iþ birliðinde Bahçelievler Millet Bahçesi’nin katýlýmcý bir süreç ile yeniden tasarlanmasýna yönelik bir uygulama gerçekleþtirilmiþ ve bulgular, katýlým merdiveni yardýmýyla deðerlendirilmiþtir. Üç dönemde tamamlanan bu çalýþmada belediyenin çekinceleri ve pandemi sebebiyle katýlým basamaklarý açýsýndan katýlýmsýzlýk ve sözde katýlým arasýnda kalan bir uygulama ortaya çýkmýþtýr.

Participatory design process includes practices that enable all seg-ments of society to participate in decision-making about design, de-velopment, and transformation of their environment. Within such democratic environment, planning and design stages are conducted by combining the knowledge, skills and resources of professional architects, urban planners, designers, and local communities. In participatory processes, the interaction between different actors provides a multi-dimensional structure, and the universities have an important role as objective actors to ensure actual contributions in terms of effective participation. Ladder metaphor for citizen par-ticipation in design process defines the roles of the stakeholders and the situations in which the participatory approaches are expe-rienced. Abovementioned ladder of participation includes practices in different scales and scopes in different geographies. Accordingly, it also represents and discusses wide range of experience levels in-between symbolic participation (tokenism) and actual participation. In Turkey, participatory planning and design practices undoubt-edly reflect the national circumstances, and different approaches emerge in terms of participatory design. In recent years, participa-tory design practices, in which the universities are included as ob-jective actors, began to gain importance in Turkey. However, these experiences do not establish a firm ground in terms of participa-tory practices conducted within the scope of formal education. In this context, a case study was developed to redesign Bahçelievler National Garden in cooperation with Istanbul Kultur University Department of Architecture and Bahçelievler Municipality, and the findings were evaluated within the scope of ladder of participation. This study consists of three stages and concluded with a practice in-between non-participation and symbolic participation as a con-sequence of the pandemic and hesitations of the local government.