Bir kentin yaþayanlarýnýn “kentlilik” ya da “kentdaþlýk” bilincine sahip olarak ve kendilerini o kente ait hissederek onu sahiplenmelerindeki temel koþul, kiþilerin kendi mülkiyetindekilerle birlikte baþkalarýna ya da kamuya ait kültür varlýklarýnýn ne olduklarýný bilmeleri, farkýnda olmalarýdýr. Kuramsal bir çerçeveyi temel alan bu çalýþmada, söz konusu farkýndalýðýn oluþmasýný saðlayacak bir veri altyapýsýnýn nasýl bir süreçle hazýrlanmasý gerektiði ve genel içeriði üzerinde durulmaktadýr. Bu yapýlýrken, toplumsal dinamiklerin þekillendirdiði güncel baðlamda, Robertson’un, adýnýn “küyerelleþme” olarak tanýnmasýný saðladýðý döneme odaklanýlmaktadýr. Amaç, örnek bir alanýn kültür varlýklarý veri tabanýnýn tasarýmýndan çok; toplumun oluþturulmasý sýrasýnda içinde yer alacaðý ve sonradan eriþimine, izlemesine ve gerektiðinde tepkisini dile getirebilmesine elveriþli olacak etkileþimli, coðrafi temelli ve güncel teknolojili bir kültür varlýklarý envanterinin gerekliliðini tartýþmaktýr. Çalýþmada uluslararasý ve/veya ulusal mevcut sistem ve standartlarla da uyumlu olmasý gereken kentsel kültür varlýklarý envanterine vurgu yapýlmaktadýr. Ancak böyle bir veri altyapýsýnýn hem kendi kapsamýnýn zaman içinde geliþtirilebilir olmasý, hem de benzerlerinin kýrsal yerleþimler ve daha geniþ coðrafi ölçeklerde doðal varlýklar için hazýrlanarak bu kaynaklarý koruma ve geliþtirme amacýyla kullanýlmasý da ayný
derecede önemlidir.

Development of sense of claiming the city in its residents with consciousness of “urbanity” or “citizenship” and sense of belonging depends basically on the knowledge and awareness for the cultural assets that are owned by the others or the public along with those on their own posession. Based on a theoretical discussion, the study focuses on the construction process and the general context of a data infrastructure that would contribute to formation of such awareness. For this purpose, within the contemporary context formed by social dynamics, the focus is the age of “glocalization” as popularized by Robertson. It discusses the requirement of an interactive, geographical and new-technology
inventory of cultural assets that allows the inclusion of the community during its formation and later lets the access, monitoring and expression of the reaction of this community if needed, rather than the design of an inventory of cultural assets database for a case area. Such an inventory of urban cultural assets, which should also be compatible with the existing international and/or national systems and standards, is emphasized in this paper. However, the possibility to expand such a data infrastructure within its own context in time, formation of similar inventories for rural settlements and natural assets within a larger geographical context and their use for conservation and improvement of these resources are equally important.

Kapsam ve uygulama olarak þehir planlama eylemi ve plan uygulama süreçleri özellikle 1980’li yýllarýn ikinci yarýsýndan itibaren yaygýn tartýþmalara konu olmuþtur. Tartýþmalarýn belirli bir hedef yýlý için teknokratik yaklaþýmla yapýlan statik yapýdaki planlarýn hýzla deðiþen piyasa dinamikleriyle örtüþmediði, piyasa beklentilerini ihmal ettiði, kaynak kullanýmýnda ekonomik verimli olmadýðý, toplumsal deðiþim ve dinamikleri dikkate almadýðý baþlýklarýnda yoðunlaþtýðý söylenebilir. Dolaysýyla, eleþtirilerin hedefinde hiyerarþik yapýdaki düzenleyici planlama sistemi, akýlcý ve kapsamlý planlama anlayýþý ve teknokratik yolla plan yapým yaklaþýmý vardýr. Neoliberal ekonomi politikalarýn etkinlik kazandýðý 2000’li yýllarda böylesi bir sistemin kentsel geliþme ve imar uygulamalarýný etkin bir þekilde yönlendiremeyeceði görüþüyle, ilaveten, Avrupa Birliði tam üyelik müzakerelerinin ivmesiyle planlama kurumsal yapýlandýrmasýnda ve planlama mevzuatýnda çok boyutlu ve çok kapsamlý deðiþiklikler yapýlmýþtýr. Bu yapýlandýrma sürecinin temel hedefi kentsel geliþme ve imar uygulamalarýnda mevcut ekonomi politikalarý ve piyasa farkýndalýðý yüksek bir planlama sistemidir. Ancak, düzenlemeler sonunda gelinen noktada planlama sistemi hala hiyerarþik yapýda düzenleyici planlama sistemidir. Çok sayýda merkez kurumun yetki kullanýmýna açýktýr, plan yapým süreçleri teknokratiktir ve piyasa dinamiklerini ve piyasa aktörlerini dýþsal almaktadýr. Bu makalenin amacý 2000’li yýllarda yapýlan tüm bu düzenlemelerin sonucunda oluþan planlama sistemi ve plan uygulama süreçlerini kurumsal iktisat perspektifinden deðerlendirmektir. 2016 yýlýnýn Ocak-Haziran aylarý arasýnda, anahtar aktörler ile yapýlan mülakat görüþmeleri yoluyla kurumsal yapýda ve planlama sisteminde yapýlan deðiþikliklerin temelde gayrimenkul sektörü özelde ise konut sektörü için nasýl bir piyasa ortamý yarattýðý piyasa aktörlerinin deðerlendirmeleriyle aktarýlmýþtýr. Aktörlerle yapýlan mülakatlardan beliren en temel sonuçlar: hiyerarþik yapýdaki planlama sisteminin çok katmanlý bir piyasa yapýsý oluþturduðu; katmanlar doðrultusunda aktörlerin çeþitlendiði ve merkez yetkili kurumlarýn ekonomik ve politik gücü yüksek aktörlerin yaptýrýmlarýna açýk olduðu; aktörlerin plan yapým süreçlerinden dýþlandýklarý dolayýsýyla piyasa farkýndalýðý olmayan statik planlar üretildiði; plan uygulama süreçlerinde müzakereci yaklaþým benimsenerek plan bütünlüðü ve kararlarýnýn bozulduðu; politik baðlantýlar kullanýlarak plan kararlarýnýn birey faydasýný gözeterek deðiþtirildiði ve toplumsal faydanýn ihmal edildiði; dolayýsýyla, yapýsal duruma baðlý olarak koþullarý belirsiz ve aktörlerin ekonomik-politik yaptýrým gücü doðrultusunda sürekli deðiþen, riskli ve iþlem maliyetleri yüksek bir piyasa yaratýldýðýdýr.

There has been a big debate on hierarchical planning system and plan implication processes since mid-1980s. The remarking topics have arisen around the technocratic planning approach that ignores actor participation in the process, results incompetent resource use and reflects societal dynamics ineffectively on spatial plans. The necessity of reforming technocratic approach and replacing it with collaborative approach; and, pre-regulatory land use plans with spatial strategic plans has been emphasized in order to strongly directing urban development in neoliberal era. The EU integration process stimulated the reforming period and substantial changes have been made on the planning system and regulations since 2003. Although institutional structure reframed and substantial changes made in regulations, amazingly, the hierarchical planning system has protected and technocratic planning is still dominate the plan making processes. Distinctively, the planning regime is recentralized. Recentralized multi-level hierarchical system is bulky and several numbers of responsible authorities make difficult to scrutinize the operations of actors in different levels. Actors and local dynamics are external in the planning process and conventional physical plans direct the urban development primarily rather than strategic plans. The aim of this paper is to investigate the material reflections of new planning regime in Turkey in urban areas as well as in housing construction market. Methodological approach based on old institutional economics. Several interviews were done with governmental institutions, municipalities and market actors in order to reflect insights to understanding the abilities and/or inabilities and capacity of the new regime. A remarkable pattern has arisen on interviews that capable of reflecting the gaps and conflicts of the new regime. Accordingly, hierarchical system causes multi-level markets that prevent perfect information between layers; actors diversify base on layers that provide excessive opportunities to politically and/or economically strong actors particularly in higher levels; static physical plans unaware about local and market dynamics and weak in capacity in directing urban development; the balance between flexibility and changes in plan decisions is failure; the market is uncertain and risky and transaction costs are arisen.

Bu çalýþma; Ankara’da yaþayanlarýn, yaþadýklarý kenti tanýmalarý, böylelikle kentin farkýna varmalarý, elde edilen farkýndalýk ile kentle barýþýk olma, Ankaralýlarýn kentle olan sosyal ve kültürel baðlarýný aktif bir biçimde kurma, bütün bu süreç sonunda oluþan aidiyet bilinci ve güçlendirilen sosyal ve kültürel baðlar ile kente sahip çýkma düzeyinin önemini ortaya koymayý amaçlamaktadýr. Bu kapsamda çalýþmada; Ankara metropoliten kentinin kentlilik düzeyi ölçülerek anlamlý deðiþkenlerle ifade edilmesi hedeflenmektedir. Yöntem olarak, faktör analizi, veriler arasýndaki iliþkilere dayanarak verilerin daha anlamlý ve özet bir biçimde benzerliklerin ölçülmesinde kullanýlmýþtýr. Ankara metropoliten alan sýnýrlarý içerisinde merkez kent özelliði gösteren 8 ilçede (Altýndað, Çankaya, Etimesgut, Gölbaþý, Keçiören, Mamak, Sincan, Yenimahalle) toplam 415 hane halký anketinin deðerlendirilmesiyle Ankara’da kentlilik bilincini açýklayan 4 faktör belirlenmiþ ve sonuçlar yorumlanmýþtýr.

This study, in the case of Ankara, aims to research how well the residents of a metropolitan city know about the city they live in, how conscious they are about the city and being a city resident, whether they are reconciled with the city or not, whether the state of belonging to space has been evolved or not and whether the sociocultural ties are sufficient to protect the city or not. In this study; it is aimed to measure level of becoming urbanized in the metropolitan area of Ankara with meaningful variables. Factor analysis as the methodology was used to measure the similarities of the relationships between data in a more meaningful and summarized way. A total of 415 households surveyed in eight districts (Altýndað, Çankaya, Etimesgut, Gölbaþý, Keçiören, Mamak, Sincan, Yenimahalle) in Ankara metropolitan area. Four factors explaining urban consciousness were identified and the results were interpreted.

Ülkemizde orman sýnýrý dýþýna çýkartýlan alanlar sorunu giderek kronik hale gelmekte, kentleri, kentlerin doðal yaþam alanlarý-ný, ekosistemleri ciddi biçimde tehdit etmektedir. 1980 sonrasý dönemde hýzlanan ve 2000 sonrasý dönemde kapitalist üretim iliþkilerinin, kentsel rantýn ve hýzla güçlenip, siyasetin içinde de kendine yaþam alaný açan sermayenin baský ve talepleri doð-rultusunda orman sýnýrý dýþýna çýkarma ve bu alanlara herhangi bir kent topraðý olarak yaklaþmak suretiyle büyük inþaat fir-malarýna pazarlama politikasýna dönüþen bu süreç, bu alanlarýn etraflýca tartýþýlmasý gereksinmesini de beraberinde getirmiþtir. Bu tartýþmalarýn en tepesinde de orman sýnýrý dýþýna çýkartýlan alanlarda nasýl bir planlama yaklaþýmý geliþtirilmesi gerektiði me-selesi yer almaktadýr. Sorun kronik olduðu gibi, çok boyutludur ve teknik olduðu kadar, ekonomik, sosyal, etik ve politik bo-yutlarýyla da tartýþýlmayý hak etmektedir. Bu alanlardaki el de-ðiþtirme süreçleri, mülkiyet haklarý sorunu, ortaya çýkan rantýn paylaþýmý gibi konular, konunun geriye dönük çok boyutlu bir bakýþ açýsýyla ele alýnmasýný gerekli kýlmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, ülkemizin kamusal mallarý arasýnda en üst sýralarda yer alan orman alanlarýmýzda yaþanan ve gerek yasal açýdan, gerek planlama açýsýndan kalýcý bir soruna dönüþen orman sýnýrý dý-þýna çýkartýlmýþ alanlardaki yapýlaþma sürecini yasal, politik ve ekonomik geri planýyla birlikte ele alarak ve konuyu Ýstanbul üzerinden tartýþarak, bu alanlara yönelik bir planlama yaklaþýmý geliþtirmektir.

The issue of the areas that are removed outside the forest boun-daries continue to become a chronic problem that threatens the cities, natural life spaces in the cities, and the ecosystems. Started to speed up after the 80’s, in post-2000’s, this process has transfor-med into a marketing policy of major construction firms, as remo-ving areas outside the forest boundaries according to the demands and pressures of capitalist production relations, urban unearned incomes, and the capital that rapidly got stronger and opened up a life space for itself in the politics; and as approaching these areas as any other urban area. Eventually, this situation arose the need of an extensive discussion about the issue. One of the most im-portant points of this discussion is the question of what kind of a planning approach must be developed for the areas that are re-moved outside the forest boundary. As much as it is a chronic and multi-dimensional conflict, it also deserves to be elaborated as a technical, economical, social, ethical and political issue. The tran-saction processes, problems of property rights, and distribution of the unearned incomes require a multi-dimensional and retros-pective perspective on the issue. The purpose of this study is to elaborate the issue of construction processes conducted in the areas that are removed outside the boundaries of the forest areas, which are actually located in the top degrees amongst the public properties of our country. It aims to develop a planning approach for these construction processes, which become a chronical prob-lem for both the planning and the legal aspects, over the Istanbul case by discussing the legal, political and economical backgrounds.

Balýkesir Ýli, Burhaniye Ýlçesi, Ören Mahallesi Adramytteion Antik Kenti Arkeolojik Sit Alaný Türkiye’de birçok örneðine rastlanan farklý dönemlere ait kültür izlerinin tabakalaþtýðý yerleþme alanlarýndan biridir. Yerleþim sürekliliði gösteren bu tür arkeolojik sitlerde kültürel mirasýn korunmasý ve bilimsel arkeolojik araþtýrma faaliyetlerinin yürütülmesi daha zor ve çok çeþitli koruma bileþenini deðerlendirmeyi gerektirir. Ayrýca, 21. yüzyýlda uluslararasý düzeyde yeniden þekillenen koruma bakýþ açýsý ile tanýmlanan yeni ilkeler ve kavramlar, tarihi, doðal ve kültürel çevrelerin bütüncül þekilde ele alýnmasýyla çaðdaþ geliþmenin miras deðerlerine karþýt olmadýðý vurgulanmakta, kentsel mirasýn koruma hedefleri ile toplumsal ve ekonomik hedeflerini bütünleþtirmektedir. Farklý dönemlere ait kültür izlerinin tabakalaþtýðý yerleþme alanlarý için önemli açýlýmlar getiren uluslararasý düzeyde koruma anlayýþýndaki yeni ilke ve kavramlar makalede, Adramytteion Antik Kenti Arkeolojik Sit Alaný Koruma Amaçlý Ýmar Planý amaç ve ilkeleri çerçevesinde deðerlendirilmektedir. Makale kapsamýnda Ören/Adramytteion Arkeolojik Sit Alaný ve yakýn çevresinde kültür mirasý ile günümüz yaþamýnýn bütünsel olarak ele alan, gerek arkeolojik araþtýrma ve kültür mirasýnýn, gerekse yerleþmedeki mevcut yaþamýn sürekliliðini yani sürdürülebilirliðini benimseyen koruma planlamasý deneyimi paylaþýlmakta ve bir örnek olmasý amacýyla tartýþýlmaktadýr.

Adramytteion Ancient City is situated at the Gulf of Edremit in North Aegean, on the shoreline of Ören neighbourhood of the town of Burhaniye of Balýkesir Province. Adramytteion/Ören is one of archaeological sites and settlements where various cultures and civilisations from different historical periods are layered. Preservation of cultural heritage and permanence of archaeologic researches in such places with a continuum of habitation is highly difficult and necessities consideration of a variety of planning component. On the other hand, due to new approaches to preservation of cultural heritage in 21st century on international level and new principles and concepts particularly accentuate a comprehensive assessment of environments with historical, natural and cultural heritage values. Therefore, modern development is not always contradictory to preservation while these approaches integrates preservation of urban heritages with social and economical objectives. Here, new principles and concepts emerged from fresh approaches on international scale which brings important opportunities for places where a multitude of past cultures physically layered are tackled and discussed around the case of Adramytteion Ancient City Preservation Master Plan’s objectives and principles. This plan is discussed here in order to provide a case of its own with almost considerable differences of mainstream preservation planning in Turkey since it seeks sustainability of archaeologic researches and cultural heritages as well as existing life of present neighbourhood.

Neoliberal politikalar, birçok alanda olduðu gibi doða koruma ala-nýnda da yýkým yaratan bir süreci ortaya çýkarmýþlardýr. Ancak bu sonuçlar toplumun deðiþik kesimleri tarafýndan birbirinden farklý biçimde algýlanmýþ ve yorumlanmýþtýr. Türkiye’de de neoliberal politikalarýn en katýksýz ve sert uygulandýðý dönem olarak 2002 sonrasý süreçte; doða koruma alanýnda yapýlan uygulamalar, siyasi temsilciler ve ortaya çýkan politikalarýn uygulayýcýlarý bürokratlar tarafýndan farklý biçimde yorumlanýrken; doða koruma alanýnda faaliyet gösteren STK’lar, meslek odalarý ve bir kýsým sivil halk tara-fýndan tam tersi þekilde açýklanmýþ ve yoðun þekilde eleþtiriye tabi tutulmuþtur. Makale kapsamýnda bu farklýlýklarý nesnel ve objektif bir þekilde ortaya koymak için korunan alanlarýn 2002 sonrasýnda hem nicel hem de nitel açýdan deðiþimi incelenmiþtir. Bu kapsamda 2002 sonraki süreçte 2873 sayýlý Milli Parklar Kanunu uyarýnca ilan edilen korunan alanlarda (Tabiatý Koruma Alaný, Milli Park, Tabiat Parký ve Tabiat Anýtý) ortaya çýkan niceliksel deðiþimlerin, korunan alanlarla ilgili olarak kabul görmüþ uluslararasý kýstaslar çerçevesinde nitelik açýsýndan gerçekten ne ifade ettiði ve nasýl bir sonuç ortaya koyduðu belirlenmeye çalýþýlmýþtýr. Bu þekilde 2002 sonraki süreçte korunan alanlarla ilgili olarak çoðu zaman basit bir istatistik veri olarak ele alýnan ve tartýþmalara yol açan deðiþimlerin, Türkiye özelinde doða koruma açýsýndan gerçek anlamda nasýl bir sonuç yarattýðý nesnel bir çerçevede ortaya konulmaya çalýþýlmýþtýr.

Neoliberal politics revealed the process which creates the dest-ruction in nature protection area just like in the other areas. However, these consequences are perceived and interpreted differently by the people from different parts of the society. Altho-ugh practices in the nature conservation sector were interpreted by political actors and beurocrats as the practitioners of these politics in different way; but NGO’s, proffesional chambers and some of the civil society interpreted these politics in the exact opposite way and criticised intensively in post-2002 period which is the period contains pure neoliberal practices. In this article, in order to evaluate differences in practical and objective way, quantitative changes related conservation areas evaluated together with qualitative changes. With in this scope, quantitative changes according to international criterias evaluated with qualitatif changes about declerated conservation areas according to 2873 National Park Act (National Park, Nature Conservation Areas, Nature Park, Nature Monumet). After 2002, changes about protected areas usually evaluated as a simple statistical data. But actually data about conservation areas are always controversial in Turkey. By this way, consequences of these changes to Turkey evaluated in this article from the point of nature protection.

Kentlerde meydana gelen doðal ve insan kaynaklý deðiþiklikler, kentlerin sosyal, ekonomik ve çevresel yapýlarýný habitat kaybý, kirlilik, yoksulluk, topluluklarýn yerinden edilmesi ve iþsizlik gibi sorunlar ile ciddi bir þekilde etkilemektedir. Günümüzde, bu deðiþimlerin etkisi kentlerin sýnýrlarýnýn çok ötesinde görülebilmektedir. Kentsel planlama alanýyla iliþkili bilim insanlarý ve karar vericiler dýþ baskýlar, tehlikeler, riskler oluþturan kentsel deðiþimler ile baþa çýkmak için adaptasyon kavramýna odaklanmaya baþlamýþlardýr (Yamu ve ark., 2016; Raco ve ark., 2012; Rauws ve ark., 2016; Wendt, 2015; Jabareen, 2013; De Roo, 2015; Ahern, 2011). Planlama literatüründe “bir kentin deðiþen koþullara cevap verme kapasitesini destekleyen kalkýnma koþullarýný yaratmak” olarak tanýmlanan adaptasyon planlarý giderek daha fazla kabul görmeye baþlamýþtýr (Rauws ve ark., 2016: 1). Ulusal ve uluslararasý platformlarda iklim deðiþikliðine baðlý çevre krizleri, doðal afetler veya savaþ sonucu gerçekleþen uluslararasý göç gibi öngörülen ve öngörülemeyen kentsel deðiþimlerin mevcut ya da beklenmeyen etkilerine karþýlýk kentsel adaptasyon planlarý kapsamýnda politikalar üretilmiþ ve kentlerin adaptasyon kapasitesinin artýrýlmasý hedeflenmiþtir. Kentsel adaptasyon planlarý sürecinde kentsel deðiþim türüne baðlý olarak farklý yaklaþýmlar izlenmiþ ve adaptasyonu saðlayan modelleme, izleme, simülasyon ve öðrenme gibi çeþitli etmenlere odaklanýlmýþtýr. Bu çalýþmada Türkiye’de kentsel adaptasyon konusunun nasýl ele alýndýðýnýn ortaya koyulmasý ve bu kapsamda yapýlan projelere yönelik bir ilk izlenim oluþturulmasý amaçlanmýþtýr. Bu amaçla Türkiye’deki kentsel adaptasyon planlarý araþtýrýlarak tespit edilen 48 proje kentsel deðiþim türüne baðlý olarak analitik bir çerçevede incelenmiþtir. Projelerin adaptasyon konularý, ilgili aktörler ve iþ birlikleri, yararlandýklarý hibe programlarý araþtýrýlmýþ ve projelerin adaptasyon temelli planlama yaklaþýmlarý, süreçleri ve odaklandýklarý adaptasyon etmenleri ortaya konmuþtur.

Natural and manmade urban changes often have negative impacts on social, economic and environmental structure of the cities, such as habitat loss, pollution, loss of common property resources, poverty, displacement of communities and unemployment. Nowadays, the impacts of urban changes have started to be seen far beyond the borders of the cities. Within this context, many scholars and decision makers interested in urban planning have started to focus on the term of adaptability to cope with urban changes that create external stresses, dangers and risks (Yamu et al, 2015; Raco et al., 2012; Rauws et al, 2016; Wendt, 2015; Jabareen, 2013; De Roo, 2015; Ahern, 2011). In this context, adaptive planning, which is defined as “creating conditions for development which support a city’s capacity to respond to changing circumstances”, is increasingly acknowledged in the planning literature (Rauws et al., 2016: 1). At national and international platforms, in order to cope with the current or unexpected impacts of urban changes such as environmental crisis linked to climate change, natural disasters and international migration flow due to the war, policies were developed in terms of adaptive planning and the adaptative capacity of the cities was aimed to be increased. In adaptive planning process different approaches are used based on the type of urban changes and to provide urban adaptation they focused on various key elements such as modelling, monitoring, simulation, learning. In this study, how the subject of urban adaptation was approached in Turkey was explained and the projects based on adaptive planning were evaluated with the aim of providing a first impression to this field. With this aim 48 projects, which are determined through searching the urban adaptive plans in Turkey, were examined in an analytical framework. Adaptation subjects, related actors and their collaboration and funding programs of the projects were examined and their adaptive planning approaches, processes and key elements that they focused on were demonstrated.

Bugün Dünya toplumsal cinsiyet eþitliði tartýþmalarý yapmaktadýr. Bu tartýþmalarda erkeðin sosyal, ekonomik, kültürel, mekânsal vb. egemenliði yerine kadýnýn da erkekle eþitlenebilmesini saðlayacak çözüm yollarý aranmaktadýr. Ancak Avrupa Ýnsan Haklarý Bildirgesi, Birleþmiþ Milletler Kadýnlara Karþý Her Türlü Ayrýmcýlýðýn Önlenmesi Sözleþmesi (CEDAW) gibi kadýn ve erkeðe eþit hak ve özgürlükleri saðlamaya yönelik temel metinler dahi ülkelerin ceza hukuku, medeni hukuk ve iþ güvenliði gibi alanlarýnda görülmeye baþlansa da sosyo-kültürel yapýdan kaynaklý dönüþümler konusunda doðrudan toplumsal cinsiyet eþitliðini saðlamak için henüz yeterli karþýlýk bulunamamýþtýr. Durum Türkiye için de geçerlidir. Çünkü Türkiye’de de kadýn toplumsal cinsiyet rolleri gereði toplumsal cinsiyet eþitliðini yaþayamamaktadýr. Planlama ise toplumsal deðerlerden beslenerek gelecek kurgusu yaptýðýndan kentleri kadýnýn gerek ve önceliklerine göre mekansallaþtýramamaktadýr. Metin öncelikle planlamanýn kadýnla kurduðu iliþkiyi açýklayabilmek için planlamanýn kadýný görmezden geldiði noktalarý tartýþacak, ardýndan bu yapýya bir tür karþý çýkýþ olan kadýn dostu kentler programý üzerinden bir kadýn dostu kent olan Ýzmir kentinin merkez ilçesi sayýlan Konak’ýn en çok kullanýlan alanlarýndan birinde yaptýðý alan araþtýrmasýyla alanýn kadýn dostu olup olmadýðýný analiz edecektir. Bir baþka deyiþle metin, planlamanýn kadýn için sorun yarattýðý konularý ve kadýn dostu bir kentin mekânsal karþýlýklarýnýn ne olduðunu aktarýrken kentin kadýný görmezden geldiðini ortaya koyacaktýr.

Today, the world is discussing gender mainstreaming. Solutions to ensure women’s equality are being sought to address male social, economic, cultural, and spatial sovereignty. However, although primary texts including treatises and legislation advocating the equal rights and freedoms of men and women have recently been composed by experts around in the world in fields such as criminal and civil law and occupational safety, or something to this effect (e.g., the European Convention on Human Rights and the United Nations Convention on the Elimination of all Forms of Discrimination Against Women), sufficient provision for gender mainstreaming in the context of transformations arising from socio-cultural structure have not yet been made. This is also the situation in Turkey, where women cannot experience gender mainstreaming due to social gender roles. However, since urban planning literally builds the future drawing upon social values, it has been unable to modify cities according to women’s needs and priorities. Accordingly, this paper discusses how urban planning ignores women and explains how this issue can be addressed utilizing the Womenfriendly Cities Program, which is a type of objection to this patriarchal structure. This paper then analyzes whether Konak, the central town in Ýzmir (known to be a “womenfriendly” city), is truly womenfriendly by performing a field study in one of Konak’s most used areas. In other words, this paper reveals the fact that urban spaces ignore women while explaining the spatial provisions of the “womenfriendly” city as well as ways in which urban planning negatively affects women.

Ülkemizde son yýllarda iklime duyarlý ve sürdürülebilir kentsel geliþmeye yönelik farkýndalýðýn artmasýna raðmen, bu süreci kararlý, esnek ve yerel ölçekte yöneten çok az sayýda strateji bulunmakta-dýr. Ýklim koþullarýna duyarlý bir planlama yaklaþýmý, diðer iklim tip-lerinde olduðu gibi soðuk iklim bölgeleri için de tasarým sürecine iklim bilgisinin etkili bir þekilde dâhil edilmesini gerektirmektedir. Soðuk iklim bölgelerindeki kýþ koþullarý, açýk alan tasarýmý ve dýþ mekân konforu açýsýndan oldukça zorlayýcý durumlar yaratmaktadýr. Bu zorlayýcý koþullar kýþ kentleri olarak adlandýrabileceðimiz kentler için iklim duyarlý tasarým ilkelerini ve diðer uygula-ma araçlarýný zorunlu kýlmaktadýr. Soðuk iklim koþullarý altýndaki kentsel alanlarda yaþam kalitesi, bu tür bir planlama yaklaþýmýnýn geliþtirilip geliþtirilmemesine baðlý olarak olumlu veya olumsuz etkilenebilmektedir. Bu bilgiler ýþýðýnda çalýþmada Türkiye’nin en soðuk iklimlerinden birine sahip olan Erzurum kentinde, kent-sel planlama pratiklerinin mikro iklimi nasýl etkilediði açýklanmaya çalýþýlmýþtýr. Bu doðrultuda seçilmiþ bir kentsel doku üzerinden yürütülen çalýþmada, 2018–2019 yýllarýnda kentte 2 metreden kaydedilen meteorolojik verilerle toplam 32 iklim simülasyonu yapýlmýþ ve mikro ölçekte kentin termal konfor durumu deðerlen-dirilmiþtir. Simülasyonlar ve termal konfor hesaplamalarý için son yýllarda tercih edilen ENVI-met mikro iklim modeli kullanýlmýþtýr. Oluþturulan varyasyonlar ile kýþ döneminde hava ve yüzey sýcak-lýklarý üzerindeki deðiþim incelenmiþtir. Bulgular kentin özellikle kýþ döneminde aþýrý soðuk stres altýnda olduðunu göstermiþtir. Simülasyonlara dayalý olarak oluþturulan yere özgü iklim duyarlý tasarým ilkeleri ve yazýndan elde edilen teorik bilgilerin bütüncül olarak kullanýmýyla, dýþ mekân konforunu kýþ aylarýnda 2°C’ye kadar arttýrýlabileceði tespit edilmiþtir. Bu çalýþmada elde edilen sonuçlar yerel yönetimlerin ve tasarýmcýlarýn gelecekte benzer mahallelerde simüle edilmiþ önlemlerin etkisini tahmin etmele-rini saðlayarak iklim duyarlý planlama alanýndaki bilgi birikimlerine katkýda bulunacaktýr.

In the last decade, the awareness of climate sensitive and sustainable urban development is increased in Turkey. However, there are very few strategies managing this process at a stable, flexible and local scale. A climate-sensitive urban planning approach is the main strategy in this process requiring the effective integration of climate information into the design process especially for cold climate conditions as for all other climate zones. Since, the harsh winter conditions of cold climate cities create very challenging conditions in terms of outdoor design and outdoor comfort. It also directly affects the quality of life. These challenging conditions make cold climate-sensitive urban design principles and other application tools essential for winter cities. By this way, it is possible to positively change the effects of weather on the quality of life. In the light of this information, the effects of urban planning practices on microclimate of Erzurum as one of the coldest climate cities in Turkey are explained within the scope of this study. Accordingly, the analyses are conducted on four selected settlement patterns in the city within 2018–2019. The meteorological data of these settlements was obtained from the record taken from approximately 2 meters high from ground. Then, 32 climate simulations were made for these four different study areas. Additionally, thermal comfort level of the city was also evaluated at micro-scale, through these case areas. For the simulations and evaluations of thermal comfort, ENVI-met micro climatic model was used. Changes on air and surface temperatures during the winter period were investigated within the variations of design parameters. The fin-dings show that the city is under extreme cold stress, especially in winter. It has been confirmed that urban design projects can increase outdoor comfort up to 2°C in winter. The design principles used in the projects are based on the principle of location specific climate-sensitive urban design principles produced within the results of simulations and theoretical knowledge obtained from literature. The results of this study will contribute to the knowledge of local governments and designers. It enables them to predict the impacts of simulated design parameters in similar districts.

Ýzmir (Türkiye'nin üçüncü büyük metropol kenti) hakkýnda bir örnek olay incelemesi olarak geliþen bu makale, yoðun nüfuslu þehirlerin hali hazýrda geliþmiþ yapýlý çevrelerinde, bisiklet rota-larýnýn nasýl belirleneceðine odaklanmaktadýr. Bunu yapmak için, sadece þehirde deðil mahalle düzeyinde çok katmanlý mekansal verilerin analizi için, birtakým coðrafi bilgi sistemi (GIS) araçlarýnýn nasýl kullanýlacaðýný açýklamaktadýr. Çalýþma, büyük ölçüde topoðrafya, arazi kullanýmý ve nüfusun özelliklerini birbirleriyle iliþkilendirirken, temel olarak þehir düzeyinde çakýþtýrma (overlay) analizi ve ve mahalle düzeyinde tamamlayacý olarak að analizini uygular. Sonuçlar, bu CBS araçlarýnýn Türkiye gibi “veri yetersiz” baðlam-larda, sosyo-mekansal verileri çoklu mekansal ölçeklerde analiz etmek için kullanýlmasýnýn, mekansal politika üretiminde, özellikle ulaþým-rota planlamasý konusunda, destekleyici mekanizmalar olduðunu doðrulamaktadýr.

As a case study about Ýzmir (the third biggest metropolitan city in Turkey), this paper focuses on how to determine bicycle routes in already developed built environments of densely populated cities. To do so, it identifies how to deploy certain geographic information system (GIS) tools for analyzing multilayered spatial data not only at the city but also at the neighborhood level. When interrelating multiple characteristics of majorly topography, land use and population with each other, the study deploys mainly the overlay analysis and also network analysis as complementary to each other respectively at the city level and the neighborhood level. The results confirms that the use of these GIS tools for analyzing socio-spatial data especially at multiple spatial scales can support policy-makers’ decision-makings about route choices in the immediate future of their city even in a “data-poor” context,” such as Turkey.