Günümüzde ülkeler, yerel yönetimlerin yerel siyaset alanýndaki liderliðini daha ön planda tutmaktadýr. Uluslararasý alanda yaþanan dönüþümler ile birlikte kamu yönetimi alanýndaki geleneksel yaklaþýmlar dönüþtürülmekte, uzun süredir uygulanan uygulamalar ve prosedürler sorgulanmakta ve demokratik ve yönetsel pratikteki yenilikler artmaktadýr. Bunlarýn yaný sýra seçilmiþ yerel makamlarýn rolü ve amacý yeniden gözden geçirilmekte ve yeniden þekillendirilmektedir. Uluslararasý alanda ortak ekonomik, sektörel ve bölgesel çýkarlara dayalý olarak, yerel otoriteler bölgesel çaplý aðlarýnýn sayýsýnda büyük bir artýþ göstermiþtir. Bu ayný zamanda ulusal baðlamda da ülkelerin yerel siyaset ve yerel demokrasiyi gerçekleþtirmelerinde farklý paydaþ gruplarýna bilhassa vatandaþ odaklý yaklaþýmlara yoðunlaþmasýna da yol açmýþtýr. Diðer taraftan siyasi kurumlardaki yüksek güvensizlik, çoðu vatandaþ arasýnda giderek artan güçsüzlük duygusu, hâkim demokratik yönetiþim sistemlerinin kolektif diyalog ve öðrenim için yeterli olmadýðýna iþaret etmektedir. Bu noktada, kamu yönetiþim sistemleri içerisinde farklý uygulamalar ve kurumlar önem kazanmýþtýr. Bazý Avrupa ülkelerinde uygulanan dairesel kurumsal düzenlemeler ve Kent Konseyleri de bunlardandýr. Çok çeþitli katýlýmcý kitle ile vatandaþ odaklý bir þekilde gerçekleþtirilen dairesel tasarým farklý katýlýmcýlarýn fikirlerinin dile getirildiði önemli konsensüs noktalarýdýr. Buradaki temel amaç, yönetiþim kapasitesini arttýrmak ve ayný zamanda, görevdeki organizasyonun öðrenilmesidir. Çalýþmanýn amacý kamu yönetimindeki geliþmelerle birlikte deðerlendirilen bu uygulamalar hakkýnda bilgi vererek deðiþen vatandaþ rollerini ortaya koymaktýr.

Today, countries are leading the leadership of local governments in the field of local politics. Along with transformations in the international arena, traditional approaches to public administration are being transformed, long-standing applied practices and procedures are questioned, and innovations in democratic and managerial practice are increasing. Besides these, the role and purpose of the elected local authorities is re-glanced and reshaped. The international arena has shown a significant increase in the number of regional networks of local authorities, based on common economic, sectoral and regional interests. This also led to a concentration of national-specific approaches to different stakeholder groups, particularly in the context of countries’ local politics and local democracy. On the other hand, the high level of insecurity in political institutions, a growing sense of weakness among many citizens, indicates that judge democratic governance systems are not sufficient for collective dialogue and learning. At this point, different applications and institutions have gained importance in public governance systems. Circular institutional arrangements in some European countries and the City Councils are these. A citizen-centered circular design with a large number of participants and significant consensus points on which the ideas of different participants are expressed. The main purpose here is to increase the capacity of governance and at the same time to learn the current organization. The aim of the study is to demonstrate the changing citizens’ roles by informing about the practices that are evaluated together with the developments in public administration.

Kamusallýðýn ne olduðuna ve nasýl oluþtuðuna dair tartýþmalar ve yazýnlar esasen sosyal bilimler kapsamýnda üretilen çalýþmalarda geliþtirilmiþtir. Genel olarak, bahsi geçen tüm çalýþmalarda kamusal alan kavramý, kamusallýðýn fiziksel sýnýrlarý ötesine geçen çeþitli boyutlarýný tariflemek üzere kullanýlmaktadýr. Bu yaklaþým içerisinde, iletiþimsel bir fenomen ifadesiyle, kamusallýðýn ve kamusal alan(lar)ýn üretimi ve yeniden üretimi fiziksel mekandan baðýmsýzdýr. Ancak, kamusallýðýn fiziksel sýnýrlarý ötesine geçen boyutlarý herhangi bir kent içerisinde geleneksel kamusal mekanlarýn varlýðýný inkar veya göz ardý da etmemektedir. Diðer taraftan, kentler farklý topluluklarý ve etkinliklerini bir araya getirerek toplumsal süreçlere mekânsal bir ara yüz saðlarken, eþ zamanlý olarak da toplumsal süreçler kentleri mekânsal olarak tanýmlamakta ve dönüþtürmektedir. Kýsaca, insanlar arasý bir iletiþim sürecinden bahsetmek gerektiðinde mekandan baðýmsýz bir kavrayýþ da mümkün olmayacaktýr. Dolayýsýyla, bu çalýþmanýn temel motivasyonu sosyal bilimler çerçevesinde ele alýndýðý üzere geniþ bir perspektifte, kentsel mekanýn kamusallýðý ve iletiþimsel niteliði üzerine teorik bir tartýþma açmaktýr. Söz konusu motivasyon, kentsel mekanlarýn organizasyonuna dair mesleki pratiklere kamusal/toplumsal bakýþ açýsýný geniþleten bir yaklaþým geliþtirmek amacýndadýr.

The debates and literature on what is publicness and how it is formed have been developed substantially in the studies from the domain of social sciences. In all these studies, the concept of the public sphere is used to describe the various aspects that reach beyond the physical limits of publicness. Within this approach, the production and (re)production of publicness and public spheres are independent of the physical space by the expression of a communicative phenomenon. However, the aspects of publicness that reach beyond the physical limits do not deny or disregard the existence of conventional public spaces in a given urban pattern. On the other hand, while cities provide a spatial interface for social processes bringing diverse communities and activities together, simultaneously social processes define and transform cities spatially. In other words, it is not possible to picture a communication process between people independently of space. In accordance, the main motivation of this study is to open a theoretical discussion on the publicness and the communicative nature of urban space in a broad perspective. The motivation aims to develop an approach that broadens the social perspective on spatial practices in the organization of urban spaces.

Urbanisation has emerged with the increase of migration from rural areas to cities. As a result of increasing urbanisation, the demand for housing has grown, and consequently, housing production has accelerated. In beginning of 2000s rapid population growth and the lack of housing inventory have forced those migrating from the city to meet their own needs for housing to a large extent by constructing illegal houses on Treasury or private land within the city limits. However, there are also housing projects that cannot be completed or inspected due to various reasons. Despite some precautionary measures, the number of illegal settlements and slums in our city grew rapidly. Local government responsibility for the management of urban areas has not been able to prevent illegal settlements for various reasons. Nowadays, as a result of the measures taken, the rate of squattering has gradually decreased. There are serious problems in meeting the urban infrastructure needs such as electricity, natural gas, water, sewage, transportation, and collecting taxes in these structures, which are considered illegal. Illegal construction and slum production (historical and territorial limitations), or measures (eg demolition decisions) not implemented sufficiently accelerated the illegal construction and squatters. The main reason for this situation is that local governments ignore some illegal structures in order to maintain their political future. From the past to the present, to solve these problems, various zoning amnesty laws have been issued. The most recent of these reconstruction forgiveness laws, also known as the “Reconstruction Peace,” is Law Number 7143 on the Restructuring of Certain Taxes and Other Receivables and Amendments to Certain Laws. According to Article 16 of this law, it aims to record unlicensed buildings constructed before December 31, 2017. The purpose of this study is to analyse the legal, social, and economic effects of the “Reconstruction Peace” regulation at the local government level, in consideration of the legal and administrative zoning amnesty process and related activities in Turkey. This study used a comparative analysis of the historical process of legislative and administrative structure of zoning amnesty laws in Turkey. In this context, the study aims to contribute to the search for alternative models of development to solve reconstruction problems in Turkey.

Kýrsal alandan kentsel alanlara göçlerin artmasýyla birlikte kentleþme olgusu ortaya çýkmýþtýr. Artan kentleþmenin neticesinde konut ihtiyacý da artmýþ ve sonuçta konut üretimi de hýzlanmýþtýr. 2000’li yýllarýn baþýna kadar hýzlý nüfus artýþýna raðmen ayný oranda artmayan konut stoku, kýrdan kente göçen nüfusun kendi barýnma ihtiyacýný büyük ölçüde kent çeperinde hazine veya özel araziler üzerine yasadýþý konutlar inþa ederek karþýlamaya itmiþtir. Bununla birlikte yasal olarak yapýlmasýna engel bulunmayan fakat çeþitli sebeplerden dolayý tamamlanamayan veya kontrolden geçemeyen konut projeleri de bulunmaktadýr. Alýnan tedbirlere raðmen kentlerimizdeki kaçak yapýlaþma ve gecekondu üretimi olanca hýzýyla devam etmiþtir. Kentsel alanlarýn yönetiminden sorumlu olan yerel yönetimler çeþitli sebeplerle kaçak yapýlaþmayý engelleyememiþtir. Günümüzde ise alýnan tedbirler neticesinde gecekondulaþma oraný gittikçe azalmýþtýr. Hukuki olarak kaçak sayýlan bu yapýlarda oturanlarýn imar, elektrik doðalgaz, su ve kanalizasyon, ulaþým gibi kentsel alt yapý ihtiyaçlarýnýn giderilmesinde ve vergilerin toplanmasýnda ciddi sorunlar yaþanmaktadýr. Kaçak yapýlaþma ve gecekondu üretimine yönelik tedbirlerin (Tarihsel ve alansal sýnýrlamalar) alýnmamasý ya da tedbirlerin (Ör. Yýkým kararlarý) yeterince uygulanmamasý kaçak yapýlaþma ve gecekondulaþmayý hýzlandýrmýþtýr. Bu durumun oluþmasýnýn temel sebebi yerel yönetimlerin siyasi geleceklerini devam ettirebilmek için bazý kaçak yapýlarý görmezden gelmesidir. Bu sorunlarý çözebilmek için geçmiþten günümüze kadar çeþitli imar aflarý çýkartýlmýþtýr. Bu aflardan en yenisi olan ve kamuoyunda ‘Ýmar Barýþý’ olarak da bilenen düzenleme “7143 sayýlý Vergi ve Diðer Bazý Alacaklarýn Yeniden Yapýlanmasý ile Bazý Kanunlarda Deðiþiklik Yapýlmasýna Ýliþkin Kanun” dur. Bu kanunun 16. Maddesi gereðince 31/12/2017 öncesinde yapýlan ruhsatsýz veya ruhsat ve eklerine aykýrý yapýlarýn kayýt altýna alýnmasý amaçlanmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý; Türkiye’de imar affý sürecini ve eylemlerini yönlendiren yasal ve yönetimsel faaliyetleri ele alarak “Ýmar Barýþý” düzenlemesinin yerel yönetimler düzeyinde hukuki, sosyal, ekonomik etkilerini analiz etmektir. Çalýþmada, Türkiye’de imar affý konusuna iliþkin yasal ve yönetimsel yapýnýn tarihsel süreç içerisinde karþýlaþtýrmalý analizini içeren bir yöntem izlenmiþtir. Bu baðlamada çalýþmanýn Türkiye’de imar sorunlarýnýn çözümüne yönelik alternatif model arayýþlarýna katkýda bulunacaðý düþünülmektedir.

1980’li yýllardan itibaren, Türkiye’de uygulanan neoliberal süreçlerin, kentlere iliþkin biçtiði yeni rol tanýmý içerisinde özellikle metropoliten kentler, küresel sermaye açýsýndan önemli düðüm noktalarý olarak yeniden örgütlenmiþtir. Bu örgütlenmeyle birlikte mekansal yapý da deðiþim ve dönüþüme uðramýþtýr. Metropoliten kentlerin süregelen deðiþim ve dönüþümünü yönlendiren temel politikalarýn belirlenmesinde ise 2000’li yýllardan itibaren kentler üzerinden þekillenen küresel sermayeye eklemlenme çabasýnýn bütünleyicisi olarak yerelleþme eðilimleri etkili olmuþtur. Pek çok ülke gibi Türkiye’de de inþaat sektörünün desteklenmesi, makroekonominin geliþmesi için politik bir araç olarak kullanýlmýþtýr. Bu baðlamda birikim hýzýnýn arttýrýlmasýndaki engellerin aþýlmasý için devlet tarafýndan yapýlan doðrudan ve dolaylý kamu altyapý yatýrýmlarý, yasal ve yönetsel düzenlemeler, planlama ve imar düzeninin basitleþtirilmesi ile bunlarýn desantralizasyonu, deregülasyonu ve yeniden-regülasyonu gözlenmiþtir. Mekanýn metalaþmasýný hedef alan birikim stratejisini kolaylaþtýracak mekansal sabitler olarak kentsel dönüþüm uygulamalarý, planlama pratiðine bir araç olarak girmiþ ve imar ve planlama yetkilerinin çok büyük oranda yerel yönetimlere devredilmesi mekanýn metalaþmasýný hedef alan birikim stratejisini kolaylaþtýrmýþtýr. Devlet gücünün bir kýsmýnýn, imar ve planlama yetkilerinin devri sayesinde, kilit hale gelen ve en etkin yerel devlet kurumlarý olan belediyelere aktarýlmasý, kamu-özel iþbirliklerinin de önünü açan bir merkezi strateji olmuþtur. Sermayenin yerelde devletle temasýný arttýrarak ona yeni birikim alanlarý açan bu stratejinin bir örneði olarak 6306 sayýlý Kanun kapsamýnda riskli yapýlara iliþkin onay yetkisi Bursa Büyükþehir Belediye Baþkanlýðý’na devredilmiþtir. Bu çalýþmanýn temel amacý söz konusu yetki devrinin Bursa’da kentsel mekana etkilerinin ortaya konmasýdýr. Bu kapsamda çalýþmada izlenecek yöntem riskli yapý tespiti yapýlan parseller ve yetki devri kapsamýnda riskli yapý tespiti halinde emsal artýþý verilmesine iliþkin onaylanan plan deðiþiklikleri verilerinin; dönemsel, mekansal daðýlýmý ve yoðunlaþma eðilimleri ile kentsel mekana etkilerinin incelenmesidir. Çalýþmada elde edilen bulgu neoliberal politikalar kapsamýnda sermayenin önündeki engellerin gevþetilmesi için yerelin yetkilendirilmesi yoluyla planlama ve imar düzeninin serbestleþtirilmesi ve kuralsýzlaþtýrýlmasý sürecinin, dönüþümün kamusal yarar temelinden uzak, yaþam standartlarýný düþüren parsel bazýnda uygulamalara evrilmesine neden olduðu ve kentsel dönüþümün mekandaki yöneliminin risk faktöründen çok ekonomik beklentiler temelinde acil müdahaleye ihtiyaç duymayan bölgelerde kendini gösterdiðidir.

Metropolitan cities in Turkey have been re-organized to play a significant role for global capital as result of the neoliberal process after the 1980s. Consequently, the spatial structure has also undergone a change and transformation. Localization, which is an indispensable part of Turkey integration process into the global capital through cities since the 2000s, has been determinant in setting up the basic policies to govern the ongoing change and transformation of metropolitan cities. Like many countries, the construction sector has been purposely supported used as a political tool for the development of macroeconomics in Turkey as well. In this regard, direct and indirect public infrastructure investments, legal and administrative arrangements, simplification of planning and zoning, and decentralization, deregulation and re-regulation of the state have all been used as steps taken to overcome the obstacles against acceleration of the accumulation rate. Urban regeneration practices, as spatial constants facilitating the accumulation strategy aimed at the commodification of space, became the key tool in planning practices while the authority of zoning and planning was transferred to local administrations to a great extent. Decentralization became the central strategy that paved the way for public-private cooperation. As an example of this strategy in Bursa, the authority for approval of the buildings at risk was transferred to Bursa Metropolitan Municipality. The main purpose of this study is to reveal the effects of this shift in authority upon urban space in Bursa. In this context, the method to be followed in the study is to determine the parcels with risky buildings and to analyze the data on the approved plan amendments within the scope of periodic, spatial distribution and concentration trends and their impact upon urban space. The findings obtained in this study reveal that the process of liberalization and deregulation of planning and zoning processes through the empowerment of local authority to loosen the barriers to capital within the scope of neoliberal policies has led to loss of public benefit in urban regeneration practices, while focusing on economic expectations and decreasing urban living standards as it mostly takes place in areas not requiring emergent intervention.

Toplumsal yaþam sokak ve meydan gibi kamusal mekanlarda gerçekleþir. Kamusal mekanlar kamusal yaþama ait izleri biriktirerek “kamusal belleði” oluþtururlar. Geçmiþe ait kökleri barýndýran kentsel mekanlar, kente aidiyet duymada etkili olurlar. Meydanlar kentsel mekanlarýn ve toplumsal yaþam alanlarýnýn önemli temsilcilerinden biri olarak kabul edildiðinde; kentsel aidiyeti saðlamada meydanlarýn rolünün, meydanlarda yaþanan biçimsel deðiþimlerin köklülük ve aidiyet hislerine olan etkilerinin irdelenmesi önemli olmaktadýr. Çalýþmada kent meydanlarýnýn kamusal bellekteki yeri ve buna baðlý olarak kentsel aidiyet duymadaki etkilerinin irdelenmesi amaçlanmaktadýr. Bu kapsamda çalýþma Trabzon-Belediye Meydaný ölçeðinde yürütülmüþtür. Belediye Meydaný Trabzon kent ölçeðinde mekânsal ve tarihsel süreklilik baðlamýnda devamlýlýðý olan, toplumsal yaþamdaki rolü ve kent içindeki konumu ile öne çýkan bir meydandýr. Araþtýrma verileri; Trabzon Belediye Meydan’ýnda Aðustos-2016 döneminde 50 kiþi üzerinde gerçekleþtirilen anket ve 37 kiþi üzerinde gerçekleþtirilen biliþsel haritalama yöntemleriyle elde edilmiþtir. Anketteki sayýsal veriler istatistiksel olarak deðerlendirilirken, biliþsel haritalamalardan elde edilen veriler toplumsal biliþ haritasý baðlamýnda deðerlendirilmiþtir. Çalýþmada; kentsel mekanlarda/meydanlarda kendini güvende hissetmenin, kentsel mekaný/meydaný tanýmanýn, mekana aþina olmanýn, mekânsal deneyime sahip olunmasýnýn mekâna ve kente aidiyet duymayý desteklediði, mekânsal deneyime baðlý olarak meydanla kurulan baðlýlýk derecelerini farklýlaþtýrdýðý, meydanla özdeþleþtirilen binalarýn bulunmasýnýn kente/meydana aidiyet duymayý güçlendirdiði görülmektedir.

Social life takes place in public spaces such as streets and squares. Public spaces; accumulates traces of public life and creates “public memory”. Urban spaces, which are the symbols of the past or the root of the public memory, are effective in building urban belonging. When the squares are accepted as one of the important representatives of social life; It is important to examine the role of squares in providing urban belonging and the effects of formal changes in squares on the feelings of root and belonging. The aim of this study is to examine the role of urban squares in public memory and their effects on urban belonging. In this context, the study was conducted on Trabzon-Municipality Square scale. In Trabzon city scale; Municipality Square, which has continuity in the context of spatial and historical continuity, its role in social life, its position in the city, has been considered as a study area. Research data; The survey was conducted in Trabzon Municipality Square during August-2016 with 50 people and cognitive mapping methods were performed on 37 people. The numerical data were evaluated statistically. Data obtained from cognitive mapping were evaluated in the context of social cognition mapping. It is seen that concepts such as trust in urban areas, space recognition and spatial experience support spatial and urban belonging. Depending on the spatial experience, the degree of attachment to the square varies.

Günümüzde endüstriyel arkeoloji ve endüstriyel miras kavramlarý konusunda yapýlan akademik çalýþmalarýn sayýsý artmaktadýr. Bunun bir nedeni kültürel mirasa konu olan araþtýrmalarýn akademik çatýsýnýn geniþlemesi ve farklý uzmanlýk alanlarýnýn konuya dahil olmasýdýr. Nizhny Tagil Tüzüðü (2003) ile endüstriyel miras “Tarihsel, teknolojik, sosyolojik, mimari ya da bilimsel deðeri olan endüstriyel kültürün maddi kalýntýlarý” olarak tanýmlanmaktadýr. Fakat, endüstriyel miras ayný zamanda somut olmayan kültürel miras formunu da taþýmaktadýr. Bu durumun ülkemizdeki yansýmalarýný özellikle ilk sanayileþme dönemi ile iliþkilendirebiliriz. Türkiye Cumhuriyeti’nin endüstriyel geliþiminin ürünleri olan fabrikalar, ayný zamanda ülkedeki büyük sosyal ve kültürel deðiþimin göstergeleri olarak da önem kazanmaktadýr. Fabrika ve yerleþkelerindeki sosyal hayat, deðiþiminin yerel ölçekte temsilidir. Bu nedenle terk edilmiþ endüstriyel alanlarýn korunmasý ve yeniden iþlevlendirilmesi, endüstriyel alanýn tüm katmanlarýný yansýtacak þekilde bütüncül yaklaþýmlarý gerektirmektedir. Araþtýrma dijital yöntemlerin, endüstriyel miras alanýnda kullanýcý/ziyaretçi ve kentteki paydaþlara aktarýlmasýndaki kullanýlabilirliðini Seka Kaðýt Müzesi kapsamýnda deðerlendirmektedir.

Industrial heritage today is being taken even more seriously by academes. It is due to the instituting of heritage studies across humanities, social sciences and natural sciences and developments in contemporary archaeology. Industrial heritage is broadly defined by many specialists after Nizhny Tagil Charter (2003) as consisting of “the remains of industrial culture which are of historical, technological, social, architectural or scientific value”. Meantime, industrial heritage comprises more then just material culture, but also valuable intangible forms of heritage. In the case of factories as the products of early industrial developments in Turkish Republic during 20’s and 50’s, they provide us important insights about the structural alteration in culture and social life in the region. Lives in factories and their campus areas were the representation of transforming identities of young republic. Therefore, preserving and conserving of such sites should consider not just the building itself but tangible and intangible heritages values together. Temporal layers including the time when the factory was still active, when it was abandoned and spatial layers including living and working quarters of industrial sites should be equally transmitted to various targets groups. This project considers how digital visualization contributes to perception of visitors with maintaining cultural mediation in SEKA Paper Museum situated former pulp and paper mill in Kocaeli district.

Kentsel mekânsal yapý ve kent formuna iliþkin yapýlmýþ olan geçmiþ tarihli çalýþmalarda, sosyo-ekonomik faktörler büyük ölçüde göz ardý edilmiþ, mekânsal yapý ile sosyo-ekonomik yapý arasýndaki iliþki araþtýrma konusu edilmemiþtir. Bu çalýþma: “Kentsel mekân organizasyonu sosyal ve ekonomik özelliklerle iliþkili midir?” sorusuna cevap vermeyi hedeflemektedir. Çalýþma alaný olarak Ýzmir þehri seçilmiþ ve 300’den fazla mahalle sosyal ve ekonomik göstergelere iliþkin benzerliklerine göre kademeli kümeleme analizi kullanýlarak 6 kümeye ayrýlmýþtýr. Küme merkezlerine en yakýn mahalleler, küme temsilcisi olarak seçilerek temsilci mahallelerde mekânýn fiziksel organizasyonu, grafik teorisi endeksleri kullanýlarak ölçülmüþtür. Mahalle düzeyinde gerçekleþtirilen tek-yönlü varyans analizi ile düðüm ve bað ölçeðinde gerçekleþtirilen çoklu karþýlaþtýrma testleri (seri t-testleri) ile elde edilen sonuçlar, farklý sosyal ve ekonomik özelliklere sahip mahallelerde kentsel mekânsal organizasyonunun da farklý olduðunu, bu mahallelerde ölçülen að eriþilebilirlik seviyelerinin farklý olduðunu ortaya koymaktadýr. Bu bulgular, daha geliþmiþ að topolojilerinin daha geliþmiþ sosyal ve ekonomik koþullar ile birlikte varolduklarýný ortaya koymaktadýr. Bu çalýþmanýn ampirik sonuçlarý, planlama sürecinin sosyal ve ekonomik özellikleri farklý olan insanlara benzer kentsel mekânsal organizasyonlar sunmaktan uzak olduðunu ve bunun önemli bir problem olduðunu ortaya koymaktadýr. Tüm mahallelerde benzer bir mekânsal organizyon olamayacaðý ve olmamasý gerektiði açýktýr. Ancak kentsel politikalar ve imar planlarý aracýlýðýyla her mahallede heterojen bir sosyal ve ekonomik yapý elde etmek için çalýþabiliriz. Bu çalýþmada açýklanan yöntem de bu amaca ulaþmada ne kadar baþarýlý olunduðunu ölçmek için kullanýlabilir.

The relationship between the socio-economic factors and the organization of urban space has not received adequate attention in the literature. This study aims to answer the question: Is the organization of urban space associated with social and economic characteristics? The city of Izmir, Turkey, has been selected as the study area and the neighborhoods over 300 in number are grouped into 6 clusters based on their similarities pertaining to the social and economic indicators using hierarchical cluster analysis. The neighborhoods which are closest to the cluster centers selected as the cluster representatives. The organization of space in the representative neighborhoods is quantified using graph theory indices. The results from the ANOVA performed at the global level (or at the neighborhood level) and the post hoc Fisher’s least significant difference tests performed at the local level (or at the node or edge level) both reveal that neighborhoods with different social and economic characteristics have different spatial organizations, and they are different in terms of the network accessibility levels measured through graph theory indices. The findings clearly indicate more developed social and economic conditions co-exist with more developed network topologies. The empirical findings of the present study put forward that the planning process is far from providing similar urban spatial organizations for people that differ in social and economic characteristics, and that is a major real-life problem. It is clear that we cannot and should not enforce similar spatial layouts in all neighborhoods, but we can work for achieving a heterogeneous social and economic structure within each neighborhood through urban policies and development plans. The method described in this study can then be used to assess the degree of success in achieving this aim.

Yedikule bostanlarý Ýstanbul’un Bizans döneminden günümüze uzanan köklü bostancýlýk geleneðinin yaþayan nadir örneklerinden biridir ve UNESCO Dünya Mirasý Listesi’ndeki Tarihi Yarýmada’nýn sýnýrlarý içinde yer alýr. Tarihi kara surlarýný çevreleyen bu bostanlar, 2013 yýlýndan bu yana park ve rekreasyon alanýna dönüþtürülmesine yönelik projelerle gündeme gelmektedir. Bu durum ilk bakýþta bostanlarýn Dünya Mirasý statüsü ile çeliþiyormuþ gibi görülse de bostan alanlarý kara surlarýnýn çevresindeki ‘yeþil alan’lar olarak kabul edilir ve olduðu gibi koruma statüsünde deðildir. Bu makale, Yedikule bostancýlarýyla gerçekleþtirilen derinlemesine mülakatlara dayanarak, bu geleneðin sürdürülebilmesi için kara surlarýyla bir bütün olarak, kültürel peyzaj yaklaþýmýyla ele alýnýp korunmasýna yönelik sözleþme nezdinde atýlabilecek adýmlarý tartýþmayý amaçlamaktadýr. 1992 yýlýnda oluþturulan kültürel peyzaj kategorisi bir alaný Dünya Mirasý yapan somut ve somut olmayan özelliklerin birlikte tanýmlanýp korunabilmesini mümkün kýlmaktadýr. Bu kategori, kuþaktan kuþaða aktarýlan geleneksel yöntem ve tekniklerle sürdürülen Yedikule bostancýlýðýnýn, yüzyýllardýr bir arada varolduðu kara surlarýyla birlikte geliþimini sürdüren organik peyzaj olarak yeniden listelenip koruma altýna alýnmasýna olanak saðlamaktadýr. Böyle bir deðiþiklik bostancýlýðýn sürdürülmesi konusunda ulusal ve uluslararasý kamuoyu oluþmasýna ve bostancýlarýn bu mirasýn taþýyýcýlarý olarak desteklenerek karar alma süreçlerine dahil edilmesi yönünde politikalar ve projeler geliþtirilmesine imkân saðlayacaktýr.

As rare living examples of Istanbul’s long-standing vegetable gardening tradition dating from the Byzantine period, Yedikule vegetable gardens are located within the borders of the Historic Areas of Ýstanbul in the UNESCO World Heritage List. Surrounding the historic land walls, these vegetable gardens are on the agenda since 2013 with plans to transform them into parks and recreation areas. Although this may appear contradictory to the World Heritage status of the vegetable gardens at first glance, these gardens are considered to be ‘green spaces’ surrounding the land walls and do not have a protection status. Based on in-depth interviews with Yedikule vegetable gardeners, this article aims to discuss the steps that can be taken in the presence of the convention to address and protect the vegetable gardening tradition together with the land walls through a cultural landscape approach. The category of cultural landscapes that was created in 1992 has enabled the identification and protection of both tangible and intangible characteristics of an area as a World Heritage site. Yedikule vegetable gardening has been carried on with traditional methods and techniques for generations, and cultural landscape category offers an opportunity for its protection as an organically evolved continuing landscape, together with the land walls with which it has co-existed for centuries. Such a change will provide the possibility to generate national and international public opinion to sustain vegetable gardening tradition and to develop policies and projects to support gardeners as heritage bearers and involve them in the decision-making processes.

Özgün kentsel tasarým, kimlik duygusu veren, unutulmaz ve göz alýcý alanlarla, farklý yerler yaratabilir. Bir yerin kimliðini insanlar için hatýrlanabilir kýlan þey, yeri diðer mekanlardan ayýran özellikleri yani kendine özgü karakteri olmasýdýr. Bir binanýn tasarýmý ne kadar iyi olursa olsun, tek baþýna kötü çevresini deðiþtiremez. Fakat iyi düzenlenmiþ, yapýsal ve doðal peyzaj alanlarýna sahip kentsel mekanlar bir binanýn tasarýmýndaki eksiklik veya çirkinlikleri azaltmaya katký saðlayabilir. Kent bir bütün olarak ele alýnarak çözümler üretilmelidir. Bu baðlamda kent içindeki duvarlarýn görsel ve yapýsal kalitesi bütün kent yapýlarý kadar önemlidir. Bu çalýþmada, Artvin kent merkezine ulaþan yol boyunca yer alan duvarlar görsel kalite açýsýndan incelenmiþtir. Ýstinat duvarlarý, Artvin Kenti gibi dünyanýn her yerindeki eðimli ve daðlýk bölgelerin altyapýsýnda önemli rol oynamaktadýr. Çalýþmada, kentte yaþayanlarýn duvarlara iliþkin görüþleri Anlamsal Farklýlaþým Metodu ile görsel olarak sorgulanmaktadýr. Seçilen sýfat çiftleri ile yaþayanlarýn her gün gördükleri duvarlara iliþkin algýlarý sorgulanmakta; elde edilen sonuçlar doðrultusunda duvarlar iyileþtirilir ve geliþtirilir ise kent için önemli bir deðer olabileceði anlatýlmaktadýr.

Unique urban design can create different places with unforgettable and eye-catching spaces that give a sense of identity. What makes a place’s identity memorable for people is its distinctive character, which distinguishes it from other places. No matter how good a building’s design is, it can’t change its bad surroundings by itself. However, wellorganized urban spaces with structural and natural landscape areas can contribute to reducing the deficiencies or ugliness in the design of a building. Solutions should be produced by considering the city as a whole. In this context, the visual and structural quality of the walls in the city is as important as all the city structures. In this study, the walls along the road to the city center of Artvin were examined in terms of visual quality. Retaining walls have played an essential part in the infrastructure of hilly and mountainous regions around the world as Artvin City. In this study, the views of the inhabitants of the city on the walls are questioned visually by the Semantic Differentiation Method. With the selected adjective pairs, the perceptions of the inhabitants about the walls they see every day are questioned. According to the results, if the walls are improved in direction with the results obtained, it is stated that it may be an important value for the city.