LGBTT Bireylerin Buluþma Noktasý Olarak Kullandýklarý Mekânlarýn Þehir Planlama Kapsamýnda Ýncelenmesi

Kimliðin (yeniden) oluþumu, günlük hayatýn tüm mekânlarýnda gerçekleþmektedir. Dolayýsýyla mekânlar sosyo-kültürel dinamiklerin sürekli olarak yeniden müzakere edilmesi ile yapýlandýrýlmalýdýr. Ancak Türkiye’de bazý gruplar ötekileþtirilmektedir. Ötekileþtirilen gruplardan biri olarak LGBTT (lezbiyen, gey, biseksüel, transeksüel ve travesti) bireylerin de mekânlarý planlý olarak üretilmemektedir. Bu durumun nedeni, planlamanýn kendisinin “heteroseksist bir proje” (Frisch, 2002: 254) olmasýnýn yaný sýra Türkiye’nin toplumsal cinsiyetinin erkek olmasýdýr. Türkiye’de toplumun sadece kadýnlardan ve erkeklerden oluþtuðunu görmek isteyen bir anlayýþ bulunduðundan, LGBTT bireyleri de kapsayan ve onlara yönelik mekânlarý sunan bir kenti oluþturmak zor görünmektedir. Bu nedenle, cinsiyet dinamikleri planlamanýn veri alanýna girememektedir. Oysaki mekânýn ve kentin toplumsal süreçlerden ve beþeri pratiklerden baðýmsýz ele alýnamayacak bir olgu olmasý onun cinsiyet ve cinsel kimlikler temelinde yeniden düþünülmesini ve tanýmlanmasýný zorunlu kýlar. Makale, tamamlanmýþ bir projenin sonuçlarýndan birini yeni bir çalýþma konusu olarak ele almýþtýr. Bu kapsamda makale, Ýzmir’de LGBTT bireylerin buluþma noktalarý bilgisini temel veri alarak, bunlarýn ortak ve ayrýþan özellikleri üzerinden LGBTT bireylerin kent içerisinde dolaþýrken ne tür yerleri seçtiðini ortaya koymakta ve dolayýsýyla LGBTT bireyleri de kapsayan kentin nasýl olmasý gerektiðini deðerlendirmeye çalýþmaktadýr.