Mekânýn Üretimi ve Lefebvre’in Mekânsal Üçlü Kavramsallaþtýrmasýnýn Görünürlüðü: Taksim Gezi Parký Örneði

Bu çalýþmada sosyal gerçekliðin bir parçasý ve (yeniden) üretim dayanaklarýndan olan mekân unsurunun, gerçekliði açýklama ve deðiþim dinamiklerini besleme olanaklarýnýn gösterilmesi amaçlanmaktadýr. Çalýþmanýn yaslandýðý temel perspektif Lefebvre’nin üçlü mekân kavramsallaþtýrmasý ve bu çerçeve etrafýnda örülen mekân felsefesi baðlamýdýr. Bu çerçevede Gezi Parký Olayý; park ve yakýn çevresini gösterir imar planlarý, uydu görüntüleri ve fotoðraflar yoluyla tarihsel süreçteki deðiþim ortaya konularak, mekân praksisi temasý ile ele alýnmaktadýr. Parkta yaþanan sürecin farklý faillerin mekân üretim etkinliði üzerine kurulu, müdahale ve karþýtýný üretme biçiminde geliþen tarihsel ve mekânsal bir sürekliliði barýndýrdýðý görülmüþtür. Bu durum çalýþma bakýmýndan, içkin bir gerilime sahip olduðu kabul edilen mekân temsilleri ve temsil mekânlarýna odaklanmayý anlamlý kýlmaktadýr. 2013 yýlýnda yaþanan protestolardan bu yana konuya yönelik çok yönlü ve çok boyutlu çalýþmalar yapýlmýþ olup, bu çalýþma ile konunun sosyo-mekânsal içeriminin derinleþtirileceði düþünülmektedir.

The Production of Space and the Visibility of Lefebvre’s Spatial Triad: The Case of Taksim Gezi Park

In this paper, it is aimed at demonstrating how space, as a part of the social reality and as a tool for reproduction, may contribute to the forces of social change and to the explanation of social reality. The theoretical background of the study is basically composed out of Lefebvre’s spatial triad conceptualization together with general philosophy of space. Within this frame, Gezi Park Event are handled with reference to the theme of spatial praxis and with reference to its historical development depicted via various master plans exhibiting its vicinity, satellite imaging and pictures. It has been seen that recent incidents experienced in Gezi Park can be better understood taking into consideration its past reproduction processes which mostly depend on the struggle between the actors’ interventions and counter-interventions. Such a view point necessitates focusing on the alleged immanent tension between the space representations and representations of space. Paying due interest to the rich oeuvre of Gezi Park protests, this paper will hopefully provide a socio-spatial perspective for a more comprehensive understanding of the issue.