Köy Enstitüleri, Cumhuriyet’in ilanýnýn ardýndan modernleþme sürecine giren Türkiye’nin tarihinde, kýrdan baþlayan bir kalkýnma vizyonuna sahip planlý bir eðitim hamlesinin en etkin özneleridirler. Uzun yýllar süren bir ulusal savaþýn ardýndan, ülkenin yüksek oranda bir kýrsal nüfusa ve düþük bir eðitim düzeyine sahip olduðu göz önünde bulundurularak, kýra öncelik veren eðitim odaklý bir kalkýnma planlanmýþtýr. O dönemin aydýnlanma ruhu ile köy enstitüleri vizyonu bir araya gelerek ülke sathýnda 1940-1948 yýllarý arasýnda 21 bölgede köy enstitüleri kurulmuþtur. Köy enstitüleri kuruluþ kararýnýn arkasýnda, bu yorgun fakat kararlý ülkenin içinde bulunduðu koþullarýn geniþ bir analizinin izleri bulunmaktadýr. Tüm köy enstitüleri; çaðdaþ kültürel, bilimsel ve uygulamalý bilgilerin saðlandýðý ortamlar olmalarýnýn yanýsýra yere özgü içsel kaynaklardan beslenmeleri ile kalkýnmanýn lokomotiflerinden olmuþlardýr. Köy enstitüleri; iþbirliði ile gerçekleþen yapým süreçleri, teorinin yanýsýra uygulamaya ve üretime verdikleri yer, kampüs organizasyonlarý, özgün eðitim modelleri, planlý geliþim süreçleri, bulunduklarý yöreye ve ülkeye olan katkýlarý gibi nitelikler ile, alýþýlmýþ eðitim kurumlarýndan farklýlaþan bir yere sahiptirler. Ülkesel ve bölgesel planlamadan sorumlu bir kuruluþun olmadýðý bir dönemde, dönemin eðitimden sorumlu bakanlýðý; dünya için çok yeni bir eðitim anlayýþýný ülkeye tanýtmýþ olmanýn yanýsýra, eðitim kurumlarýnýn yer seçimlerinde bölgesel bazlý bir öngörüyü geliþtirmiþtir. Bu noktada çalýþmanýn temel amacý; köy enstitülerini, enstitülerin kuruluþunda gözetilmiþ olan planlý yaklaþým üzerinden deðerlendirmektir. Araþtýrma; o döneme ait belgeler ile köy enstitüleri üzerine yapýlmýþ çalýþmalardan derlenen yazýlý ve görsel kaynaklar ýþýðýnda sürdürülmektedir. Ortaya çýkan sonuçlar; yere özgü dinamiklerinin ortaya çýkarýlmasýný bekleyen bölgeler öncelikli olmak üzere, ulusal ve bölgesel ölçekte bir planlama vizyonuna sahip eðitim yaklaþýmlarý için bugün de yol gösterici niteliktedir.

Village institutes are the active subjects of planned education movement having development vision that rose from villages in the history of Turkey, which entered in the process of modernism with the proclamation of the Republic. After a national war extended for many years, a development giving precedence to the villages and focusing on education was planned by taking into consideration of high level of rural population and low level of education in the country. The spirit of enlightenment and the vision of rural institutes came together, and 21 village institutes were founded throughout the country between 1940 and 1948. On the background of founding village institutes, there are the marks of a comprehensive analysis of the conditions of this exhausted but determined country. All the village institutes were the locomotives of development by virtue of the fact that feed by endogenous resources alongside the contemporary cultural, scientific, and applied knowledge they provided. Village institutes have unique features in comparison with the usual educational institutions such as their collaborative construction processes, emphasis on practicing and producing they placed besides theoretical information, spatial organization of campuses, precious education models, planned development processes, their contributions to the locality and the country as well. When there was no public institution responsible for national and regional planning, the ministry responsible for education developed a regional-based vision while deciding the locations of these institutions, besides it introduced an education approach to the country that was very new for the world. At this point, the main purpose of this research is to evaluate the village institutes regarding the planned approach that had been taken into consideration in their establishment process. The research is conducted through the records concerning that period, and the written and visual documents compiled from the studies carried on about the village institutes. The results reached have a guiding role even for today for the regions primarily waiting for their local-specific dynamics to be revealed, and also for educational approaches those have a planning vision at national and regional levels.

Kentsel, ekonomik ve politik dinamiklerin baskýsý karþýsýnda tarihi ve doðal alanlarýn hassasiyeti ve korunmalarýnýn önemi gün geçtikçe artmaktadýr. Buna baðlý olarak koruma yaklaþýmlarý da geliþim göstermekte ve etkin koruma için yeni yaklaþýmlar geliþtirilmektedir. Ülkemizde koruma alanýndaki uygulamalar, uluslararasý kurum ve kuruluþlar tarafýndan da tavsiye edilen ilkelere paralellik gösterse de halen, doðal ve kültürel mirasýn korunmasý ve yönetiminde bütüncül ve etkin olmayan parçacýl yaklaþýmlarýn yarattýðý sorunlar devam etmektedir.
Doðal ve kültürel mirasýn korunmasý ve yönetiminde önemli bir planlama aracý haline gelen alan yönetimi, giderek artan sayýda ve çeþitlilikte oluþturulan alan yönetim planlarý ile koruma mevzuatýmýzda ve uygulamalarýnda yerini almýþtýr. Alan yönetimi mevzuatýna ek olarak, 19.06.2014 tarihinde yürürlüðe giren 6546 sayýlý “Çanakkale Savaþlarý Gelibolu Tarihi Alan Baþkanlýðý Kurulmasý Hakkýnda Kanun” kapsamýnda; Çanakkale Savaþlarý Gelibolu Tarihi Alan Baþkanlýðý’nýn kurulmasý ile “tarihi alan yönetimi” ile ülkemizde koruma alanýnda mevzuat ve yaklaþým açýsýndan yeni bir dönem baþlamýþtýr.
Alan yönetimi ve tarihi alan yönetiminin genel yaklaþýmý ile çerçevesi UNESCO tarafýndan belirlenmiþtir. Ancak, “tarihi alan yönetimi” yaklaþýmý, alanýn özgün nitelikleri nedeni ile 2863 sayýlý yasaya baðlý oluþturulmuþ olan 26006 sayýlý Yönetmelik’in saðladýðý yönetimsel araçlardan farklý bir yasa ve yaklaþým niteliðindedir. Örgütsel yapýlanma ve yetkiler baðlamýnda karþýlaþtýrýldýðýnda, Çanakkale Savaþlarý Gelibolu Tarihi Alan yönetimi mevzuatýnýn getirdiði en önemli farklýlýk; alan baþkanlýðýnýn tüzel bir kiþilik olmasý, alanýn yerinden yönetilmesi, kendisine özgü bir mevzuatý, örgütlenme modeli ve bütçesinin bulunmasýdýr. Alan Yönetimi ile Anýt Eser Kurulunun Kuruluþ ve Görevleri ile Yönetim Alanlarýnýn Belirlenmesine Ýliþkin Usul ve Esaslar Hakkýnda Yönetmelik’e baðlý alan yönetimi yaklaþýmýnda ise; alan baþkaný, danýþma kurulu ve eþgüdüm denetleme kurulunun atanmasý yetkisi Kültür ve Turizm Bakanlýðý’ndadýr. Bakanlýk tarafýndan belirlenen yönetim alanlarýnýn mevzuatý ortaktýr ve alana özgü bir bütçe yoktur.
Alan yönetim planlarýnýn hazýrlanmasý ve uygulanmasý süreçleri açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda ise; tarihi alan yönetim planý, Tarihi Alan Baþkanlýðý tarafýndan hazýrlanýr veya hizmet alýmý yolu ile hazýrlattýrýlýr, Bakanlýk tarafýndan onaylanýr, alan baþkanlýðý bünyesindeki birimler tarafýndan uygulamasý yapýlýr ve denetlenir. Alan yönetim planlarý ise; Kültür ve Turizm Bakanlýðý tarafýndan veya hizmet alýnarak yaptýrýlýr.
Korumanýn etkinliði baðlamýnda deðerlendirildiðinde; tarihi alan yönetimi bütüncül koruma yaklaþýmý temellidir; doðal, arkeolojik, tarihi ve kentsel kültür varlýklarýnýn korunmasý ve yönetilmesine yönelik olarak tarihi alaný bir bütün olarak ele almaktadýr. Bu açýdan, ülkemizde bugüne dek geliþtirilmiþ olan koruma yaklaþýmlarýndan farklý olarak; kendine özgü örgütlenme, bütçe ve mevzuatý ile yerinden, etkin, ve bütüncüllük baðlamýnda deðerlendirilmesi gereken önemli bir yeni yaklaþým olarak ortaya çýkmaktadýr.
Tarihi alanýn korunmasý, iyileþtirilmesi ve geliþtirilmesine yönelik olarak geliþtirdiði spesifik ilkeler, mevcut koruma mevzuatý içindeki yasal düzenlemelerin dýþýna çýkan yeni bir koruma yaklaþýmýný tanýmlamaktadýr. Bu yeni yaklaþým, tarihi alanlarýn korunmasý ve sürekliliðinin saðlanmasý açýlarýndan mevcut koruma mevzuatýný tamamlayýcý niteliktedir.
Ülkemizde oluþturulan tüm yönetim planý örneklerinin saðladýðý deneyim ile tarihi alan yönetimi yaklaþýmý, koruma ve yönetilmeyi bekleyen diðer tarihi alanlara yönelik özgün ve bütüncül yaklaþýmlarýn geliþtirilmesinde önemli bir model oluþturacaktýr.

Facing the pressure of urban, economic and political dynamics, the importance of conserving the historical and natural areas is increasing. Consequently, conservation approaches are also developing and new approaches for effective conservation are being developed. Although the practices in the conservation field in our country are parallel to the principles recommended by international institutions and organizations, there are still problems arising from integrated and ineffective particle approaches in the protection and management of natural and cultural heritage.
Site management, which has become an important planning tool in the conservation and management of natural and cultural heritage, has taken place in our conservation legislation and practices with an increasing number and diversity of field management plans.
In addition to the field management legislation, “Law on the Establishment of Gallipoli Historical Area Presidency of the Gallipoli Wars” No. 6546, which entered into force on 19.06.2014, “The Establishment of the Gallipoli Historical Area Presidency of the Gallipoli Wars” has begun for management of heritage.
Although the general approach and framework of the site management is defined by UNESCO, the “historical area management” approach, is a different law and approach than the administrative tools provided by the Regulation No. 26006, which was established in accordance with the law No. 2863 based on the specific characteristics of the area. When compared to organizational structure and administration, the most important difference brought by the Gallipoli Historical Site Management Legislation of the Gallipoli Wars; the Historical Area Presidency is a legal entity, in-place manage, has its own legislation, organizational model and own budget.
According to the site management approach, which is related to the law No. 2863; the president of the field, the advisory board and the authority to appoint the coordinating board are commissioned by Ministry of Culture and Tourism. The legislation of the management areas defined by the Ministry, not differentiated and there is no specific budget determined for the area.
When the preparation and implementation of field management plans are compared in terms of their processes; the historical site management plan shall be prepared by the Historical Area Presidency of the historic area or by means of service procurement, be approved by the Ministry and shall be implemented and supervised by the units within the field presidency. Site management plans are made by the Ministry of Culture and Tourism.
When assessed in terms of the effectiveness of conservation; historical area management is based on holistic conservation approach; deals with the historical area as a whole for the conservation and management of natural, archeological, historical and urban cultural assets. In this respect, unlike the conservation approaches that have been developed so far in our country, it emerges as an important new approach that should be evaluated with its own organization, budget and legislation, and in-place governance, effectiveness and integrity.
The specific principles developed for the conservation, improvement and development of the historic site define a new conservation approach that goes beyond the legal regulations in the existing protection legislation. This new approach is complementary to the existing conservation legislation in terms of the conservation and continuity of historic sites.
With the experience provided by all the management plan cases established in our country up until now, the new approach of the historic area administration will become an important model in the development of holistic approaches towards conservation and other historic areas waiting to be managed.

Bu çalýþmada sosyal gerçekliðin bir parçasý ve (yeniden) üretim dayanaklarýndan olan mekân unsurunun, gerçekliði açýklama ve deðiþim dinamiklerini besleme olanaklarýnýn gösterilmesi amaçlanmaktadýr. Çalýþmanýn yaslandýðý temel perspektif Lefebvre’nin üçlü mekân kavramsallaþtýrmasý ve bu çerçeve etrafýnda örülen mekân felsefesi baðlamýdýr. Bu çerçevede Gezi Parký Olayý; park ve yakýn çevresini gösterir imar planlarý, uydu görüntüleri ve fotoðraflar yoluyla tarihsel süreçteki deðiþim ortaya konularak, mekân praksisi temasý ile ele alýnmaktadýr. Parkta yaþanan sürecin farklý faillerin mekân üretim etkinliði üzerine kurulu, müdahale ve karþýtýný üretme biçiminde geliþen tarihsel ve mekânsal bir sürekliliði barýndýrdýðý görülmüþtür. Bu durum çalýþma bakýmýndan, içkin bir gerilime sahip olduðu kabul edilen mekân temsilleri ve temsil mekânlarýna odaklanmayý anlamlý kýlmaktadýr. 2013 yýlýnda yaþanan protestolardan bu yana konuya yönelik çok yönlü ve çok boyutlu çalýþmalar yapýlmýþ olup, bu çalýþma ile konunun sosyo-mekânsal içeriminin derinleþtirileceði düþünülmektedir.

In this paper, it is aimed at demonstrating how space, as a part of the social reality and as a tool for reproduction, may contribute to the forces of social change and to the explanation of social reality. The theoretical background of the study is basically composed out of Lefebvre’s spatial triad conceptualization together with general philosophy of space. Within this frame, Gezi Park Event are handled with reference to the theme of spatial praxis and with reference to its historical development depicted via various master plans exhibiting its vicinity, satellite imaging and pictures. It has been seen that recent incidents experienced in Gezi Park can be better understood taking into consideration its past reproduction processes which mostly depend on the struggle between the actors’ interventions and counter-interventions. Such a view point necessitates focusing on the alleged immanent tension between the space representations and representations of space. Paying due interest to the rich oeuvre of Gezi Park protests, this paper will hopefully provide a socio-spatial perspective for a more comprehensive understanding of the issue.

Suç korkusu, kiþinin bir suçun maðduru olacaðýna iliþkin yaþadýðý korku veya endiþe olarak tarif edilmektedir. Bireyin yaþam biçimini etkilediði gibi toplumsal düzeni de bozan bir durum olan suç korkusu bu nedenle geniþ kapsamlý, karmaþýk ve bir o kadar da önemli bir sorundur. Özellikle kalabalýk kentlerde suç korkusu mekânsal kaynaklý olmasýnýn yaný sýra sosyal, psikolojik pek çok faktöre baðlýdýr. Birey tehlike ve tehdit altýnda olmasa bile suç korkusu hissedebilmektedir. Bu da suç korkusu kavramýný kentsel bir fenomen haline getirmektedir.
Suç korkusu kentlerdeki güvenli yaþamý tehdit eden suç ile iliþkili ama kýsmen de suçtan baðýmsýz bir olgudur. Yapýlan araþtýrmalara göre suç oranlarýnýn artýþý ile suç korkusunda artýþ saptanýrken, suç oranlarýndaki azalma, suç korkusunda ayný paralelde bir azalmaya neden olmamaktadýr. Bu süreç de suç korusu konusunda etkili baþka faktörlerin olduðunu göstermektedir.
Bu çalýþmada Ýstanbul’un en güvenli ilk üç ilçesinden bir olan Kadýköy’ün merkezinde Kadýköy’de yaþayanlar, çalýþanlar ile ziyaretçilerin suç korkusu araþtýrýlmýþtýr. Özellikle hangi zaman dilimi, ne tür mekânsal özellikler ve durumlarýn suç korkusuna neden olduðu saptanmaya çalýþýlmýþtýr. Bunlarý saptayabilmek adýna çalýþma alanýnda farklý zamanlarda gözlem yapýlmýþ ve mekânýn kullanýcýlarý ile 387 anketten oluþan bir çalýþma yürütülmüþtür. Bu çalýþmada katýlýmcýlara Kadýköy’de hangi amaçla ve hangi zaman aralýðýnda bulunduklarý sorulmuþ, devamýnda kendilerinde korku oluþturan durumlar ve mekânlarý deðerlendirmeleri istenmiþtir.
Elde edilen sonuçlarýn büyük bölümü uluslararasý yazýnda sözü edilen yaklaþýmlarla örtüþmektedir. Kullanýcýlarýn içinde bulunduklarý mekânsal koþullarý yorumlayarak algýya dayalý bir risk deðerlendirmesi yaptýklarý ve buna baðlý karanlýk ve ýssýzlýðýn suç korkusunu arttýrdýðý görülmektedir. Ayrýca güvensizlik duygusunun ziyaretçiler tarafýndan daha çok hissedildiði gibi konular doðrulanýrken, duvar yazýlarý gibi bazý mekânsal özelliklerin Kadýköy’de suç korkusuna çok da fazla etki etmediði saptanmýþtýr. Bu sonuçlara ek olarak anket çalýþmasýndan elde edilen verilere göre Kadýköy’de suç korkusu konusunda tedbir alýnmasý gereken yerler belirlenmiþ, bu konudaki Kadýköylüler ile ziyaretçilerin farklý hissedip hissetmedikleri ve nedenleri anlaþýlmaya çalýþýlmýþtýr.

Fear of crime is described as a fear or anxiety of becoming a victim of a crime. The fear of crime affects the way of life of the individual, is therefore a comprehensive, complicated and an important problem. It is not only a spatial matter but is also connected to social and psychological factors. This makes the concept of fear of crime an urban phenomenon. Fear of crime is associated with crime that threatens the safe life in cities, but is also partly independent of the crime itself. According to researches, the decrease in crime rates do not lead to a decrease in fear of crime in the same parallel. This process shows that there are other factors influencing the fear of crime.
In this study, fear of crime has been researched on people who live, work or are visiting Kadýköy, one of the top three safest districts in Istanbul. The study focuses on the time zone, spatial features and situations to determine causes of fear of crime. In order to be able to identify that, observations were made in the field of study and a study of 387 survey was conducted with the users of the site. In this study participants were asked what purpose and what time interval they were in Kadýköy, and they were desired to evaluate the situations and places that create fear in them.
Most of the results are confirmed the issues mentioned in the international literature. By the interpreting the spatial conditions in which the users exist, it’s seen that they make a risk assessment based on perception and that darkness and despair related to it increase the fear of crime. While issues such as feeling of insecurity are confirmed more by visitors, a few spatial measures were found not to have much effect on the fear of crime in Kadýköy. In addition to these, according to the results obtained from the questionnaire survey, places where measures should be taken about the fear of crime in Kadýköy have been determined and it has been tried to understand if the residents and visitors feel differently.

Kentler, günlük yaþantýnýn temellerini oluþturan sosyoekonomik etkinliklerin süregeldiði yapý, çevre ve insandan oluþan sistemler bütünüdür. Kenti oluþturan sistemlerin bütünlüðünün saðlanmasý, günlük yaþamýn devamlýlýðýnýn da saðlanabilmesi için gerçekleþtirilmesi gereken sosyoekonomik etkinliklerin sürekliliðinin saðlanmasý için önemlidir. Bu çerçevede, sözü geçen sosyoekonomik etkinlikler, kentlerin yapýlý çevresi kapsamýnda gerçekleþtirilir. Kent planlamasý da kentin yapýlý çevresini biçimlendiren en önemli araçlardandýr. Planlama yoluyla mekâna iliþkin olarak alýnan arazi kullaným, yoðunluk ve komþuluk birimi tasarýmýna iliþkin kararlar, içinde yaþadýðýmýz yapýlý çevreyi biçimlendiren kararlardýr. Yaþadýðýmýz yapýlý çevre de insanlarýn günlük yaþantýsýný doðrudan etkileyebilme kabiliyetine sahiptir. Bu etkinin derecesini tespit edebilmek amacýyla gerçekleþtirilecek çalýþmalarda yapýlý çevrenin biçimlenmesinde rolü olan planlama kararlarýna iliþkin sonuçlarýn ölçülmesi gerekmektedir. Dolayýsýyla bu çalýþmayla; arazi kullanýmý, yoðunluk ve komþuluk birimi tasarýmýna iliþkin planlama kararlarýyla biçimlenen yapýlý çevrenin mevcut durumunun; sýrasýyla kullaným çeþitliliði, yoðunluk durumu ve belirlenen komþuluk birimi tasarým ölçütlerinin saðlanýp-saðlanmadýðýna yönelik sonuçlarýnýn ele alýnarak ölçülmesine iliþkin bir yöntem önerisi geliþtirilmiþtir. Geliþtirilen yöntem, komþuluk birimi ölçeðindeki yapýlý çevrenin arazi kullanýmý, yoðunluk ve komþuluk birimi tasarýmý çerçevesinde niceliksel baðlamda analizinin nasýl yapýlabileceðine iliþkin varsayýmsal (hypothetical) bir örnek üzerinde açýklanmýþtýr. Bu yöntem, esnek bir yapýya sahip olduðundan farklý komþuluk birimlerinde, farklý alt-ölçütler ele alýnarak uygulanabilir. Böylelikle yapýlý çevrenin arazi kullanýmý, yoðunluk ve komþuluk birimi tasarýmý doðrultusundaki mevcut durumu tespit edilerek, yapýlý çevreyle kentlilerin ulaþým tercihleri, saðlýk durumlarý (obezite, ruh saðlýðý vb.), konut yer seçimi, toplumsallýk bilinci ve aidiyeti gibi oldukça geniþ bir yelpazede yer alan çeþitli olgular arasýndaki iliþki belirlenebileceði gibi arazi kullanýmý, yoðunluk ve komþuluk birimi tasarýmý çerçevesinde yapýlý çevrenin sosyal, çevresel ve ekonomik sürdürülebilirliðe etkisi de tespit edilebilir.

Urban areas are considered as the integrated systems which are consisted of structures, environment and people, as well as they are holding the socio-economic activities that constitute the fundamentals of the everyday life. Providing the integration of the systems, which constitute the urban areas is significant in the sense that providing the maintenance of the daily life. In this context, the places, where aforesaid socioeconomic activities going on are the components of the built environment in the urban areas. Urban planning within this sense is conceived as the most important tool, which shape the components of the urban built environment. Land use, density and neighbourhood design decisions related with the urban space have a crucial role in structuring the built environment where we are living in and the built environment has the ability of directly affecting the daily life of its inhabitants. In order to determine these effects, it is required to measure the components, which shape the built environment. In this context, a method on the neighbourhood unit scale has been proposed to enable researchers to analyse numerically the built environment within the scope of land use diversity, density situation and whether the certain neighbourhood design criteria are provided, which are the results of the planning decisions related with land use, density and neighbourhood design, respectively. This proposed method could be applied to different neighbourhoods, by considering various sub-criteria. Hereby, existing situation of the built environment, in the context of land use diversity, density and neighbourhood design could be analysed numerically. Therefore, it would be possible to determine whether there is a correlation among the obtained results with the travel behaviour, medical condition (as obesity, mental health etc.), household residential choice, sense of community and place attachment etc. of the inhabitants. As well, it would be possible to confirm if there is a relation between the results of the planning decisions in the sense of land use, density and neighbourhood design characteristics of the built environment with social, environmental and economical sustainability.

Günümüzde bahçe, boþ alanlar ve özellikle sokak gibi açýk alanlarda oyun oynayan çocuk sayýsý, çocuk oyunlarý ve oyun süresi azalmýþ, çocuk oyunlarý deðiþmiþtir. Çocuklar önceki kuþaklara göre baþta sokak olmak üzere açýk alanlarda daha az oyun oynamaktadýr. Bunun nedenleri çocuklarýn televizyon ve dijital medyaya baðýmlýlýðý, ebeveynlerin kentsel mekanda suç ve güvenlik konusundaki endiþeleri olarak sýralanabilir. Ancak kentlerde konut-sokak bütünlüðünün bozulmasý bahsedilen bu olumsuz deðiþimin en önemli nedenlerinden birisidir. Kentlerde otomobil odaklý kentsel tasarýmlar yanýnda yoðun olarak güvenlikli sitelerin inþasý ile mahalle dokusundan giderek uzaklaþýlmakta, sokaklar ortadan kaldýrýlmaktadýr.
Bu çalýþmanýn amacý sokak dokusunun olmadýðý güvenlikli siteler ve geleneksel sokak dokusunu koruyan mahalle yerleþimlerinde yaþayan çocuklarýn açýk alanda oyun oynamak için geçirdikleri sürenin, oyun oynamak için seçilen mekanlarýn ve oynanan oyunlarýnýn farklýlaþýp farklýlaþmadýðýnýn belirlenmesidir.
Çalýþma alaný olarak Tekirdað’a odaklanýlmýþtýr. Çalýþma kapsamýnda, Tekirdað’da güvenlikli sitelerin yoðun olduðu bir mahalle olan Hürriyet Mahallesi ve mahalle ve geleneksel sokak dokusunu yaþatan bölge olan Çýnarlý Mahallesi seçilmiþ bu mahallelerde yer alan birer ilkokulda çocuklarla anket çalýþmasý yapýlmýþtýr.
Çalýþmanýn sonucunda yaþanýlan yerleþme alanýna göre açýk alanda oyun oynamak için geçirilen sürenin, oyun oynamak için tercih edilen alanýn farklýlaþtýðý görülmüþtür. Mahalle yerleþiminde yaþayan çocuklar sitede yaþayan çocuklardan daha fazla dýþarda oyun oynamak için zaman geçirmektedir. Mahalle yerleþimlerinde yaþayan çocuklar oyun oynamak için en çok sokaðý tercih etmektedirler. Güvenlikli sitelerde yaþayan çocuklarýn ulaþamadýklarý mekanlarýn baþýnda ise sokak gelmektedir. Güvenlikli sitelerde yaþayan çocuklar oyun oynamak için evin bahçesi, sitenin içinde yer alan çocuk oyun alaný ve sitenin içinde yer alan yeþil alanlarý tercih etmektedir. Yerleþme türüne göre çocuklarýn oyun türleri yalnýzca atlama, sýçrama, sekme ve denge oyunlarýnda farklýlaþmakta, bu tür oyunlar mahalle yerleþimlerinde yaþayan çocuklarca tercih edilmektedir.

In today’s world, the number of children playing in open outdoor spaces like gardens, open spaces and especially streets, and children’s games and playing time have shrunk drastically and children’s games have changed. Compared to previous generations, children spend less time playing in open areas, particularly, in streets. Reasons like television and digital media addictions, parents’ fear of crime and security in urban spaces repress children from open outdoor spaces. However, the most significant reason is loss of integrity between residences and streets. Due to the growth in the construction of gated communities along with automobile-oriented urban planning, the culture of traditional neighborhood and street texture have almost disappeared.
The objective of the present study is to identify whether the time children spent in open spaces, children’s play areas and children’s games differentiate according to the types of settlements children live in, namely, gated communities where the traditional street texture no longer exists and non-gated residential neighborhoods where the traditional street texture still lives.
Tekirdað province was selected as study area. In the context of the study, Hürriyet Neighborhood, where large number of gated communities take place, and Çýnarlý Neighborhood, where neighborhood and traditional street textures still live, were chosen. In the study, a survey was conducted and correspondingly one primary school from each neighborhood was included to the study and students studying in these schools participated the survey.
As a result of the study, it was observed that the time spent in open spaces and children’s play areas differentiated according to the types of settlements. Children living in neighborhoods spend more time playing outdoors when compared to children living in gated communities. Children living in neighborhoods mostly prefer playing in the street. On the other hand, street is one of the leading spaces that children cannot access. Children living in gated communities prefer playing in their own gardens or playgrounds and green spaces in gated communities.