Küreselleþmenin küçük kentler üzerinde yarattýðý olumsuz etkilere karþý bir yanýt olarak ortaya çýkan ve yavaþlýk düþüncesi üzerine þekillenen Cittaslow Hareketi, 1999 yýlýnda Ýtalya’da dört küçük kentsel yerleþimin (Greve-in-Chianti, Orvieto, Positano, Bra) belediye baþkanlarý ve Slow Food kurucusunun giriþimleri ile baþlamýþtýr. Yerleþimlerin yerel deðerlerini koruyarak ve sürdürerek yaþam kalitesini arttýrmayý hedefleyen bu hareket, kýsa zaman içinde 30 ülke ve 200’den fazla küçük ölçekli kentsel yerleþim tarafýndan benimsenmiþtir. Ancak, Cittaslow, uzun erimli sonuçlarý yeterince ortaya konulamamýþ, görece yeni ve hala geliþmekte olan bir harekettir. Teorik bir kaygý taþýmaktan öte, daha yaþanabilir bir yerleþim için uygulamalý ilkeler sunma fikriyle ortaya çýkmýþtýr. Bilimsel bir araþtýrmaya dayanmadan, sosyal bir refleksin sonucunda oluþmuþtur. Bu olgular uygulamada birtakým sorunlarý beraberinde getirmektedir. Bununla birlikte, Cittaslow Birliði’nin hareketi geliþtirme çabasý ve araþtýrmacýlarýn her geçen gün artan ilgisi, Cittaslow olgusunu gelecekte bilimsel ve toplumsal anlamda önemli bir yere taþýyacaktýr. Bu süreçte, Cittaslow Hareketi’nin özünün doðru anlaþýlmasý ve yorumlanmasý önemlidir. Tüm bu saptamalar doðrultusunda, bu makale kapsamýnda, Cittaslow Hareketi’ni ortaya çýkaran fikirler, onun tanýmý, geliþimi ve iþleyiþi hakkýnda bir çerçeve sunulmuþ, ardýndan uygulamadaki çýktýlarý eleþtirel bir perspektifle deðerlendirilerek, bu baðlamda yeni önerilerde bulunulmuþtur. Bu çalýþma ile baþta yerel yöneticiler ve yöre halký olmak üzere tüm paydaþlarýn Citttaslow Hareketi’ne yönelik farkýndalýklarýnýn arttýrýlmasý amaçlanmaktadýr.

The Cittaslow Movement, shaped upon the idea of slowness, emerged as a reaction to the negative effects of globalization on small cities. It was founded in 1999 in Italy through initiatives implemented by the mayors of 4 small towns (Greve in Chianti, Orvieto, Positano, Bra) and the founder of Slow Food. This movement, which aims to increase the quality of life by preserving and sustaining the local values of settlements, was quickly embraced by more than 200 small cities and towns in 30 countries. However, Cittaslow is still relatively new and developing movement, and the long-term results are not yet fully known. Cittaslow provides practical guidelines for a more livable settlement, rather than relying on theoretical concerns. It emerged as a result of social reflection rather than scientific research. Therefore, concomitant problems may arise in the implementation process. Nevertheless, in the near future, the concept is expected to continue to grow socially and scientifically through the efforts of Cittaslow International to improve the movement and as a result of the increasing interest of researchers and local authorities. It is therefore important to understand and interpret the essence of the Cittaslow Movement properly at this time. The aim of this article was to provide a framework for the founding ideas and goals of the Cittaslow Movement and to describe its development and progress. The outcomes thus far were evaluated from a critical point of view in order to make new proposals. The goal of this research was to raise awareness of the Cittaslow Movement among all stakeholders, particularly local authorities and residents.

Soylulaþtýrma araþtýrmalarý yýllara dayanan geçmiþiyle kentsel bilgi üretiminde önemli bir role sahiptir. Bu bilgi üretiminin sonuçlarýndan biri de yýkýcý soylulaþtýrma süreçlerini ve bunun etkilerini gösteren büyük bir literatür oluþmasýdýr. Ancak soylulaþtýrma araþtýrmalarýnýn mevcut birikimi, bu olgunun kapsamlý olarak anlaþýlmasý ya da olumsuz sonuçlarýnýn hafifletilmesi için yeterli deðildir. Bu durum, baðlamsallýk ve soylulaþtýrma olgusuna karþýt alternatifler üretmek konusunda yetersiz kalan soylulaþtýrma araþtýrmalarýnýn çerçevesini yeniden düþünmeyi gerektirmektedir. Bu makalede, limitli soylulaþtýrma süreçlerini odaðýmýza alarak, bu boþluðu irdelemekteyiz. Limitli soylulaþtýrmanýn dünyadaki araþtýrmalarýný ve kavramsallaþtýrýlmasýný araþtýrarak ve eleþtirel bir bakýþ açýsýyla inceleyerek, limitli soylulaþtýrma araþtýrmasýnýn eksikliklerini ve eðilimlerini bulmak amaçlanmýþtýr. Bu araþtýrma, kaçýnýlmaz olarak nitelenen soylulaþtýrmaya alternatifler üretme konusunda farkýndalýðý arttýrmayý amaçlarken ayný zamanda da çok ihtiyaç duyulan teorik ve kavramsal katkýya yer açmayý hedeflemektedir.

Gentrification research has long had a pivotal role in urban knowledge production. One of the consequences has been the emergence of a sizable quantity of literature pointing out the destructive processes and effects of gentrification. Yet the current terrain of gentrification research is not adequate for comprehensive understanding or to mitigate the negative outcomes of this phenomenon. This necessitates reflection upon a framework of gentrification research that is deficient in terms of context and alternative forms of the phenomenon. This article addresses this gap by exploring and critically reviewing studies and the application of the conceptualization of limited gentrification around the world. The aim was to determine shortcomings and tendencies in limited gentrification research with the goal of raising awareness about producing alternatives to pervasive gentrification and to make room for much-needed theoretical and conceptual contributions.

Her ne kadar kuramda ulaþým planlama ile arazi kullaným (nazým imar) planlama rutinlerinin birbirleriyle eþgüdüm ve uyum içinde hareket etmeleri gerektiði belirtilse de pratikte bunun pek gerçekleþemediði görülmüþtür. Bu derleme çalýþmasýnda özellikle olmasý gerektiði belirtilen uyumun gerçekleþememesinin ardýndaki nedenler araþtýrýlmýþ ve bunun nasýl saðlanabileceðine odaklanýlmýþtýr. Sorunun kökeninde ise iki disiplinin birbirini takip eder ve benzer parametreleri paylaþýr olmalarýna karþýn iki ayrý planlama alaný biçiminde ayrý prosedürler halinde planlamayý gerçekleþtirmeye çalýþmalarý bulunmuþtur. Ancak ideal durum olan (a) ayný anda birlikte planlamanýn tek plan çalýþmasý olarak gerçekleþtirilmesi pratikte fazlaca uygulanabilir bulunmamýþ, yine, (b) ayný anda farklý planlama eylemleri olarak gerçekleþtirilmeleri ve eþ güdümlü olarak birbirlerinden beslenmeleri veri alýþveriþini ayný anda olanaksýz kýldýðýndan, genelde (c) ulaþým planlamasý ile arazi kullaným planlamasýnýn farklý zamanlarda birbirini takip eden ayrý planlama alanlarý olarak ortaya çýkmasý kaçýnýlmaz hale gelmektedir. Söz konusu ardýþýk ayrý (c türü) planlama eylem alanlarýnýn temel sorunu ise birbirini karþýlýklý besleyen bir döngü gibi görünse de uygulamada birbirine uyumlu gittikleri yalnýzca ilkesel düzeyde kalmakta, retorikten öteye geçememektedir. Pratikte geçerli olan c türündeki uyumun sözde bir iyi niyet belirtisi olarak kalmamasý ve gerçek uyumlandýrmanýn saðlanmasý için iki planlama alanýnýn birbirini aktif olarak karþýlýklý kontrol etmesi þartý aranmalýdýr. Bu tür bir iliþki þemasýnýn tesisinde, bir alanýn (örneðin ulaþým planlamanýn) politika hedeflerinin öteki alanýn tanýmlý çýktýlarýna (performans ölçütleri) uyumluluðu ve somut deðerlerin belirlenen hedef deðer aralýklarýnda çýkmasý gözetilmelidir. Bunlar somut kriterlere dönüþtürülerek, modelleme çalýþmalarýnda özellikle simülasyonlarda gözlenebilir sonuçlar üzerinden baþarýmlarý kontrol edilmelidir.

Although the theory has been that transportation planning and land use planning should be integrated, this has not been realized in practice. This review study is an investigation of the reasons behind the lack of coordination and how this might be remedied. The major reason was determined to be that representatives of both disciplines have their own plans implemented through separate procedures, even though they share similar parameters of concern. In general, the (a) ideal situation of a single, integrated plan was not found to be feasible, (b) it was not practical to create or implement plans separately yet simultaneously in a collaborative, coordinated fashion, and so (c) isolated processes for transportation planning and land use planning persist. A familiar cycle is perpetuated and integrated planning continues to be little more than an idea and a principle. Thus, there is a need for a prerequisite that the two disparate yet related planning processes control each other to ensure that steps are taken to achieve more than words and indications of good intention and provide for real integration. In such a relationship, the policy goals of one area (e.g., transport planning) would be considered alongside the defined outputs (performance criteria) of the other (e.g., land use development planning), and specific measures should be evaluated against expected values. Concrete criteria should be created and performance should be tested in modeling studies, particularly in simulations with observable results.

Bu çalýþma Yozgat’ýn imalat sanayi kümelenmesi 2006-2011-2016 yýllarýnda beþer yýllýk dönemde Lokasyon Katsayýsý yöntemiyle araþtýrýlmasýný kapsamaktadýr. Lokasyon Katsayýsý istatistiki verilerin mekânsal deðerlendirilmesini saðlamasý ve sonuçlarýnýn çabuk elde edilmesi, hesaplamadaki kolaylýðý nedeniyle seçilmiþtir. Bu çalýþmada Yozgat’ýn hangi ilçelerinde imalat sanayi kümelenmesinin görüldüðü, gelecekte imalat sanayine yapýlacak yatýrýmlarýn hangi ilçelere yapýlabileceði ve 2013 yýlýnda hazýrlanan bölge planý önerileri ile yýllar içindeki imalat sanayi kümelenme eðiliminin uyumu araþtýrýlmýþtýr. Sonuç olarak Yozgat’ta 2006 yýlýnda çalýþan sayýlarýna göre sadece Yerköy ve Sorgun Ýlçelerinde imalat sanayi kümelenmesi görülürken; 2011 yýlýnda bu iki ilçe ile birlikte toplamda 6 ilçede daha imalat sanayi kümelenmesi olduðu görülmüþ; 2016 yýlýna gelindiðinde Yerköy, Sorgun, Boðazlýyan ve Çayýralan ilçelerinde imalat sanayi kümelenmesi olduðu görülmüþtür. Boðazlýyan ve Çayýralan ilçelerinin yayýlma etkisi (widespread trickle-down effects) ile Kayseri kentine olan yakýnlýðýn etkisinde olduðu bir baþka önemli sonuçtur. Ýstatistiki Bölge Birimleri sýnýflandýrmasýnda üçüncü düzey yerleþmelerin de alt bölgeleri olan ilçeler düzeyinde yapýlan bu çalýþma Yozgat kenti için ilk ve öncü çalýþmalardan birisidir.

This study is an analysis of manufacturing industry clustering in Yozgat in 5-year periods during the years of 2006 to 2016 using the location quotient method. This method is a readily accessible means of performing a spatial evaluation of statistical data. This research investigated which cities in Yozgat have manufacturing industry clusters, which cities’ manufacturing industries merit further investment, compatibility with 2013 regional planning proposals, and tendencies in manufacturing industry clustering over the years. According to the number of employees in Yozgat in 2006, there were only manufacturing industry clusters in the districts of Yerköy and Sorgun. There were manufacturing industry clusters in 6 more regions in 2011. By 2016, the districts of Yerköy, Sorgun, Boðazlýyan, and Çayýralan had manufacturing industry clusters. Another important result is that the proximity of Boðazlýyan and Çayýralan to the city of Kayseri provides them with widespread trickle-down effects. This research was performed using the fourth level of the equivalent to the subregions of nomenclature of units for territorial statistics (NUTS-4), and is one of the first such studies of Yozgat.

“Kamusal alan”, “kamusallýk” ve “kamusal mekân”, kavramlarý, þehircilik ve mimarlýk disiplinlerinde ya birbirlerinden ayrýþtýrýlarak ya da birbirlerinin ikamesi yapýlarak kullanýlmaktadýr. Bu her üç kavram, demokratik bir toplum bünyesinde, aslýnda bütüncül bir yapý arz eder. Ancak bu bakýþ açýsý, tüketim ortamlarýnýn dýþýnda yer alan ama çaðdaþ kapitalist üretim ortamlarýndan da farklýlaþan bir üretkenlik atmosferinde ortaya konulabilir. Tiyatro sanatý kamusallýðýn geliþimi ile olan iliþkisi çerçevesinde irdelendiðinde, kamusal alaný canlandýran bu farklý üretkenliðin aracý olabilen mekânsal ortamlarý bulabilmek mümkün olmaktadýr. Kamusallýðýn geliþimi ile tiyatro sanatý arasýnda oldukça kuvvetli felsefi ve tarihsel baðlar bulunmaktadýr. Makalede, tiyatronun þehircilik ve kamusallýk iliþkisinde etkili bir araç olduðu argümaný, Ýstanbul’un Kadýköy ilçesinin tarihi kent merkezinde yapýlan saha araþtýrmalarýnýn bulgularý ile desteklenmektedir. Kadýköy’de sayýlarý hýzla artan ve “alternatif sahneler” olarak da kabul gören yeni nesil tiyatro mekânlarýnýn yapýlandýðý ortamdaki üretkenliðin, çaðdaþ kapitalist sistemdekinden farklýlýk arz eden nitelikleri olduðu tespit edilmiþtir. Yeni nesil tiyatro mekânlarý ortamýnda görünür olan bu üretkenliðin, alanda kamusallýðý da beslediði gözlemlenmiþtir. Saha araþtýrmasýnda, alternatif sahneler ortamýnda ortaya çýkan bu üretkenlik biçimine “ekinsel üretim” denmiþtir. Makalede ekinsel üretimin tarifi yapýlmakta, alandan elde edilen bulgular üzerinden “ekinsel üretim baðlamýnda etkili olan dinamikler” ortaya konulmaktadýr. Mevcut bir kamusallýk barýndýran yerel idari yapýlanmalarda, kamusal kültürel üretimlerin bu dinamiklerin bütünlüðü baðlamýnda ele alýnabilmesi durumunda, sosyo-kültürel mekânlarýn, kamusallýða hizmet eden araçlar olarak, farklý bir bakýþ açýsýyla deðerlendirilebileceklerine dikkat çekilmektedir.

In urbanism and architecture, the concepts of the public sphere, publicness, and public space have been used either as separate domains or as substitutes. However in a democratic society, these 3 concepts actually constitute a holistic whole. This point of view can only be advanced in an atmosphere of productivity that is not only non-consumerist, but which also differs from the contemporary capitalist production environment. When the art of theater is examined in relation to the development of publicness, it is possible to find spaces that may be tools of this different productivity that vitalizes the public sphere. There is quite a strong philosophical and historical connection between the development of publicness and the art of theater. In this article, the argument that theater is an influential tool in the relationship between urbanism and publicness is supported by the findings of field surveys conducted in the historic city center of the Kadýköy district of Istanbul. The findings suggest that the productivity of the rapidly increasing and accepted “alternative stages” of new generation theater spaces have characteristics that are different from the contemporary capitalist system. This productivity, which is visible in the environment of the new generation theater spaces nourishes publicness. This form of productivity that has emerged in the environment of the alternative stages observed in the field research is termed “culture cultivation” or “culturevation.” This article provides a definition of culturevation and a discussion of the effective dynamics in the context of culturevation using data obtained in the field. Attention is drawn to how the existing publicness of local administrative structures, where the entirety of the public cultural production dynamic can be addressed, can be evaluated from a different perspective as socio-cultural spaces that serve publicness.

Ýnþaat sektörü ve onu besleyen diðer sektörlerin oluþturduðu ekonominin önemi bu sektörlerin finansal araçlarla iliþkilerinin geliþmesi sonrasýnda daha da artmýþtýr. Finansallaþma sürecinin baþlamasý ve hýzlanmasý ile kentsel mekanýn þekillenmesinde finans kurumlarýnýn etkileri daha önce olmadýðý seviyelere gelmiþtir. Finansallaþma tartýþmalarýnýn coðrafya ve þehir planlama uzmanlarýnýn odaðýna girmesi Amerika Birleþik Devletleri’nde 2007’de baþlayan ekonomik kriz ile oldu. Bu krizin çýkýþ sebebi olan mortgage pazarýna baðlý türev piyasalarýn çökmesi sonrasýnda mortgage sistemi ve kent mekaný finansallaþma çalýþmalarýnda öne çýkmaya baþlamýþtýr. Bu çalýþmalarýn erken kapitalistleþmiþ ülkelerde yoðunlaþmýþ olduðu görülmektedir. Buna karþýn Türkiye gibi geç kapitalistleþen ülkelerde de finansallaþma süreci yaþanmaktadýr ve bu süreci kentsel mekanda gözlemleyebilmek mümkündür. Bu baðlamda çalýþma finansallaþma tartýþmalarýna 2001 ekonomik krizi sonrasý Türkiye’sinde yaþanan neoliberal reformlara, kamu politikasý ve konut piyasasýndaki geliþmeler üzerinden bakarak katkýda bulunmayý amaçlamaktadýr. Çalýþmada tek bir yöntemin saðlayamayacaðý baþka seçenekler sunmasý sebebiyle karma yöntem belirlenmiþtir. Ýlk basamakta ipotekli krediler baþta olmak üzere kredi sistemine iliþkin veriler toplandý. Daha sonra ise bu verilerin yol göstericiliðinde niteliksel görüþmeler yapýlandýrýlarak derinlemesine mülakatlar gerçekleþtirildi. Çalýþma ilk aþamada sorunu ortaya koymakta, daha sonra metodolojiyi anlatmaktadýr. Sonrasýnda ise kent mekanýný ipotekli konut kredilerini odaða alarak finansallaþma kavramý hakkýnda kýsa bir tartýþma sunulmaktadýr. Aktarýlan literatür incelemesi Türkiye’nin yaþadýðý finansallaþma deneyiminde konutun hangi yönlerden etkilendiðini tespit edebilmek için analitik bir temel saðlamayý amaçlýyor ve konu, geç kapitalistleþen ülke Türkiye’nin finansal baþkenti olarak adlandýrýlan en büyük metropolü Ýstanbul örneðinde inceleniyor. Ýpotekli konut kredisi sistemi olkuça yeni olan ve dolayýsýyla sistemin hacmi sektörün istediði düzeyde olmayan Türkiye gibi geç kapitalistleþen bir ülkede hýzla artan hanehalký borçluluðunun yeni bir ekonomik krize sebep olup olmayacaðý da araþtýrýlmayý beklemektedir.

The importance of the economy created by the construction sector and the related sectors that support it has become more significant since the growth in the use of financial instruments. The influence of financial institutions has reached an unprecedented level in the shaping of the urban space with the implementation and acceleration of financialization. Geography and urban planning specialists have been at the center of the debate over financing in the United States as a result of the economic crisis that began in 2007. After the collapse of derivative markets due to the mortgage market, which was the principal cause of the crisis, the mortgage system and the urban space began to come to the forefront of financialization studies. These studies seem to be concentrated on the early capitalist countries. However, there is also a financialization process occurring in late capitalist countries such as Turkey, and this process can be observed in urban spaces. The present study aims to contribute to the financialization debates from this point of view, by evaluating neoliberal reforms, public policy, and housing market developments that were implemented in Turkey after the 2001 economic crisis. A mixed method of analysis was applied, as it offered options a single method cannot provide. This study first describes the problem, and then the methodology is explained. A brief discussion of the concept of financialization is presented, focusing on the urban space and mortgage loans. A literature review provides an analytical basis for assessing how the housing sector in Turkey is affected by the process of financialization, and the case of Istanbul, called the financial capital of Turkey, is examined. In a late capitalist country such as Turkey, where the mortgage market volume is quite new and thus not at a level that the sector desires, the possibility that the rapidly increasing amount of household debt will cause a new economic crisis should be investigated.

Gerek geliþmiþ ülkeler, gerekse geliþmekte olan ülkelerde, neoliberal kentsel politikalar doðrultusunda geliþen kentsel turizm sektörü, dünya genelinde en hýzlý geliþen hizmet sektörlerinden biridir. Bu nedenle, kent merkezlerindeki konaklama alanlarýna olan talep de artmýþtýr. Özellikle son beþ yýldýr popülerleþen Airbnb, turistlerin konaklama seçeneklerinden biridir. Bu çalýþma, Airbnb aracýlýðý ile kiralanan evlerin soylulaþma ile olan iliþkisini Kadýköy Rasimpaþa Mahallesi’nde gerçekleþtirilen saha araþtýrmasý ile keþfetmeyi amaçlamaktadýr. Çalýþmada, Airbnb’nin, yatýrýmcýlar, turizm þirketleri ve evini kiraya veren ev sahipleri için yeni bir iþ ve birikim fýrsatý sunduðu; ancak Airbnb kullanýmýndaki büyümenin, uzun vadeli sakinlerin dolaylý olarak yerinden edilmesine ve kentlerin soylulaþmasýna yol açtýðý iddia edilmektedir. Çalýþmada karma araþtýrma yöntemleri kullanýlmýþtýr. Öncelikle airdna.com, insideairbnb.com ve sahibindex.com’daki veri sisteminden Airbnb arzý ve yýllar içindeki deðiþimi, yýllara göre kiralýk konut m2 birim fiyat deðiþimi gibi niceliksel veriler elde edilmiþtir. Bunun yanýnda, Rasimpaþa Mahallesi’nde 90 kiþi ile bir anket çalýþmasý, 10 kiþi ile derinlemesine görüþme yapýlmýþtýr. Saha çalýþmasýndan elde edilen veriler, mahallede genç ve öðrenci nüfusunun (özellikle Erasmus öðrencisi) giderek yoðunlaþtýðýný ve Airbnb ile kiralanan oda veya ev sayýsýnýn son beþ yýlda önemli ölçüde arttýðýný göstermektedir. Ayrýca, Rasimpaþa Mahallesi’ndeki kiralýk konut m2 birim fiyat artýþý, Kadýköy’ün diðer ilçeleri arasýnda öne çýkmaktadýr. Öte yandan sayýlarý gittikçe artan kafe ve restorantlar, yerel halkýn gündelik ihtiyaçlarýný karþýladýklarý dükkanlarýn sayýsýnýn her geçen gün azalmasýna ve mahallenin turistler ve kýsa dönem kiracýlar için düzenlenen bir alan hâline gelmesine neden olmaktadýr. Sonuç olarak uzun vadeli kiracýlar ve yerel halk dolaylý olarak yerinden edilmekte ve bir soylulaþma süreci baþlamaktadýr. Bu baðlamda, dijitalleþen dünyada Airbnb gibi platformlarýn kent mekâný ve yerel topluluklar üzerine etkisi ile soylulaþma sürecinin farklý dinamiklerini ampirik veriler ile ortaya koymak önemli görülmüþtür.

The urban tourism sector, which has developed in parallel with neoliberal urban policies in both developed and developing countries, is one of the fastest growing service sectors in the world. For this reason, demand for accommodation in urban centers has also increased. Airbnb, a popular web application, is one of the tourist accommodation options that have become popular over the last 5 years. This study explored the relationship between houses/rooms rented through the Airbnb system and gentrification, based on field work conducted in the Rasimpaþa neighborhood of Kadýköy. Airbnb offers a new business and capital accumulation opportunity to homeowners, tourism companies, and investors, but it is alleged that the growth of Airbnb has also led to long-term inhabitants being indirectly displaced and further gentrification. Mixed research methods were used in this study. First, quantitative data was obtained from the data system at airdna.com, insideairbnb.com, and sahibindex.com. A survey of 90 people was also performed, and in-depth interviews were conducted with 10 participants in the neighborhood. The data from the field work revealed that the number of young people and the student population in the neighborhood have increased substantially, in parallel with the number of rooms/houses rented through Airbnb in the last 5 years. In addition, the unit price (m2) increase in the Rasimpaþa neighborhood has grown in comparison with other neighborhoods in Kadýköy. The increasing number of cafes and restaurants has contributed to a continuous decrease in the number of shops that meet the daily needs of local residents, and the neighborhood is gradually transforming into a place for tourists and short-term tenants. As a result, long-term residents and other local people are being indirectly displaced and the process of gentrification is becoming apparent. It is important to examine the effects of platforms such as Airbnb on urban spaces and local communities in a world becoming increasingly digitalized, as well as the various dynamics of the gentrification process.

17 Aðustos ve 12 Kasým 1999 tarihlerinde Marmara Bölgesinde meydana gelen büyük depremlerin ardýndan, Ýstanbul’un da olasý büyük bir deprem ile karþý karþýya olduðu gerçeði daha güçlü bir þekilde gündeme oturmuþtur. Ýstanbul’da büyük bir depremin ortaya çýkaracaðý zararlarýn, insan hayatý, fiziki yapý, sosyo-ekonomik boyutlarý ve çevre açýsýndan telafi edilemez ve yönetilemez boyutlarda bir afete neden olacaðý tahmin edilmektedir. Ýstanbul’da beklenen depremin en çok hasara neden olacaðý bölgeler, yapýlaþmanýn da en yoðun olduðu Avrupa ve Anadolu yakalarýnýn güney kýsýmlarýdýr. Bu çalýþmada, Ýstanbul’da yapýlan arazi çalýþmalarý neticesinde deprem riskinin fazla olduðu tahmin edilen Ýstanbul Avrupa Yakasý güneyinde bulunan 12 ilçenin; (Avcýlar, Baðcýlar, Bahçelievler, Bakýrköy, Beylikdüzü, Esenyurt, Fatih, Güngören, Küçükçekmece Zeytinburnu, Esenler ve Bayrampaþa) doðal kaynak analizleri yapýlarak bu bölgedeki 1/5000 Nazým Ýmar Planý’na göre olmasý gereken nüfus ile mevcut nüfus karþýlaþtýrýlmasý sonucunda önerilerde bulunulmuþtur.

Following the devastating earthquakes that took place in the Marmara Region on 17 August and 12 November, 1999, awareness of the fact that Istanbul continues to face the likelihood of a major earthquake became more intense. It is estimated that damage caused by a severe earthquake in Istanbul would cause a disaster that cannot be compensated for in terms of human life, as well as unmanageable loss with respect to physical structures, socioeconomic dimensions, and the environment. The earthquake expected in Ýstanbul will cause the most damage in the southern parts of both the European and the Anatolian portions of the city, where recent construction is most concentrated. This study includes an analysis of the natural resources of 12 districts (Avcýlar, Baðcýlar, Bahçelievler, Bakýrköy, Beylikdüzü, Esenyurt, Fatih, Güngören, Küçükçekmece Zeytinburnu, Esenler, and Bayrampaþa) located in the south of Istanbul on the European side where, according to field studies, the earthquake risk is estimated to be higher. Suggestions are also provided based on a comparison of the appropriate population size and distribution, according to the 1/5000 Master Plan for this region, and the existing population.

Afet sonrasý kullanýlacak “Acil Toplanma Alanlarý” ve “Geçici Barýnma Alanlarýnýn” kent içindeki konumlarýnýn belirlenmesi; bu alanlarýn daðýlýmý, büyüklüðü ve altyapý özellikleri gibi yeterliliklerinin saðlanabilmesi, kent planlamanýn ve afet yönetiminin en önemli konularýndandýr. Bu kapsamda Ýzmir’de afet yönetimi çalýþmalarý, ilk olarak 1999 yýlýnda RADIUS Projesi kapsamýnda baþlatýlmýþ, Valilik tarafýndan 2006 yýlýnda çýkarýlan Ýzmir Ýl Acil Yardým Planý ile sürdürülmüþtür. Bu planla Ýzmir’deki acil toplanma ve geçici barýnma alanlarýnýn yerleri de belirlenmiþtir. Günümüzde ise Afet ve Acil Durum Yönetim Baþkanlýðý (AFAD) tarafýndan Ýzmir Afet Müdahale Planý (ÝZAMP) ve Türkiye Afet Müdahale Planý-Ýzmir (TAMP) hazýrlanmýþtýr. Bu planlar kapsamýnda, Ýzmir’de ilçe bazýnda acil toplanma alanlarý yeniden belirlenmiþ, ancak geçici barýnma alanlarýnýn belirlenmesi ile ilgili çalýþmalar henüz tamamlanýp yayýmlanmamýþtýr. Bu araþtýrmada Ýzmir’deki afet sonrasý acil toplanma ve geçici barýnma alanlarýnýn tespitine yönelik yapýlmýþ çalýþmalar incelenmiþ; örnek çalýþma alaný olarak seçilen Karþýyaka Ýlçesi’nde AFAD tarafýndan belirlenen acil toplanma alanlarýnýn konum ve niteliklerinin ulusal ve uluslararasý standartlara göre uygunluðu incelenmiþtir. Araþtýrmada mahalle düzeyinde verilen çarpýcý örneklerde mülkiyet ve imar durumu deðiþiklikleri, inþaat faaliyetleri ve kurumlar arasý koordinasyon eksikliði gibi sebeplerle acil toplanma alanlarýnýn iþlevini yitirdiði görülmektedir. Afet ve acil durum yönetiminin ve kent planlamanýn etkinliðinin saðlanamadýðý durumlarda, merkezi ve/veya yerel yönetimler tarafýndan verilecek siyasi, parçacýl ve sübjektif kararlarýn, afet konusunda yapýlmýþ daha önceki tüm bilimsel/stratejik çalýþmalarýn aksi yönde uygulamalara ve kentlerdeki afet riskinin artmasýna neden olacaðý deðerlendirmesi yapýlmýþtýr.

Determining the appropriate number and distribution of emergency assembly points and temporary shelter areas to be used following a disaster, as well as their technical requirements and capacity to provide services is one of the most significant concerns of urban planning and disaster management. Disaster management studies were first implemented in Izmir in 1999 with the RADIUS (Risk Assessment tools for Diagnosis of Urban areas against Seismic Disasters) Project and were advanced with the Izmir Provincial Emergency Assistance Plan issued by the governorship in 2006. Emergency assembly points and temporary shelter areas were allocated in this plan. In addition, the Ýzmir Disaster Response Plan (IZAMP) and Turkey’s National Disaster Response Plan-Ýzmir (TAMP) were recently prepared by the Disaster and Emergency Management Authority (AFAD). According to IZAMP and TAMP, emergency assembly points have been determined, but temporary shelter areas have not yet been decided upon and published for all districts. In this study, earlier research studies that studied assembly points and temporary shelter areas in Izmir were examined. As a case study, the location and attributes of previously designated emergency assembly points in the Karþýyaka district and their consistency with national and international standards were analyzed. Striking examples at the neighborhood level indicate that emergency assembly points have been made unusable due to ownership and development plan changes, construction, and lack of coordination between institutions. Political, subjective, and incremental decisions made by central and/or local governments in the absence of disaster and emergency management and urban planning activities lead to increased disaster risk despite all of the existing scientific and strategic work on disaster preparation and recovery.

Neoliberal kentleþme sürecinde, modernite eksenindeki bütüncül kent planlama pratiklerinin yerini postmodernite ekseninde geliþen, kentsel sorunlara parçacýl yaklaþýmlarla çözümler getiren, mikro ölçekteki uygulamalar alýrken, katýlýmý ve bireyi merkeze alan demokrasi ve insan haklarýný ön plana çýkaran planlama yaklaþýmlarý da ivme kazanmaktadýr. Neoliberal kentsel politikalarýn yansýmalarý olarak kent gündemlerinde ve kent yazýnýnda sýklýkla yer alan kentsel dönüþüm projeleri nedeniyle müdahale gören alanlarda, mahallelerde yaþayanlarýn görüþlerinin, beklentilerinin, günlük yaþam pratiklerinin dikkate alýnmamasý, merkeziyetçi, popülist politikalar baðlamýnda emlak eksenli gerçekleþen kentsel dönüþüm projelerine yönelik eleþtirel yaklaþýmlarýn baþýnda yer almaktadýr. Kentsel dönüþüm projelerinin sosyo-ekonomik ve toplumsal problemlerin çözümü yerine, bu alanlardaki sorunlarý daha da arttýrdýðý, maðduriyetler yarattýðý ampirik temelli pek çok araþtýrmada ortaya konmuþtur. Bu çalýþmada, Türkiye’nin nüfus yoðunluðu açýsýndan üçüncü büyük kenti olan Ýzmir’de merkezi ve yerel yönetimin iþbirliði ile hayata geçirilen, kentin neoliberal dönemdeki ilk büyük ölçekli dönüþüm eylemi olan Kadifekale Kentsel Dönüþüm Projesi, uygulama aþamasýnda Kadifekale’deki dönüþüme tanýklýk edenlerin gözüyle aktarýlacaktýr. Bu baðlamda kentsel dönüþüm projelerinden etkilenen gruplarýn bakýþ açýlarýnýn, beklentilerinin, bireylerin mekâna atfettikleri anlamýn, yaþanýlmýþ yer Kadifekale ve yeni yerleþim alaný Uzundere’ye iliþkin algýlarýn açýða çýkarýlmasý için “sözlü tarih” yöntemi ile elde edilen veriler, çalýþmanýn temelini oluþturmaktadýr. Araþtýrma verilerinin elde edilmesinde “sözlü tarih” yöntemi, neoliberal politikalarla dönüþen kentlerin anlaþýlmasý ve anlamlandýrýlmasýna yönelik çalýþmalarda, mikro düzeyde okunamayan, göz ardý edilen gruplarýn, sosyo-ekonomik ve mekânsal bilginin, bireysel bakýþ açýlarýnýn ortaya konmasýnda, analitik düzeyde alternatif bir yöntem olarak önemli fýrsatlar sunmasý nedeniyle seçilmiþtir. “Yer”e yüklenen bireysel ve toplumsal anlamlarýn yok olmaya direnmesi, ya da bu direncin kayda geçirilmesi, bu çalýþmada sözlü tarih yöntemi ile ortaya konmaktadýr.

The current neoliberal urbanization process offers microscale, partial, segmented solutions to urban problems from a perspective of postmodernity; however, the notion of comprehensive, large-scale urban planning based on the axis of modernity, with planning approaches that focus on human rights, participation, and democracy, has been accelerating. The primary critical approach to the state-led, property- led, transformation projects that have often been often at the forefront of the urban agenda as a reflection of neoliberal urban policies is that the projects usually haven’t considered the views, expectations, and daily life of the residents of the neighborhood. Rather than solving socioeconomic problems, urban transformation projects have many times been reported to actually cause problems and lead to unjust treatment of residents. This article describes the fýrst large-scale urban transformation activity project in Turkey’s third-largest city, Ýzmir. The Kadifekale Urban Transformation Project, which was implemented with the collaboration of the central and the local government as part of the neoliberal era, is reflected in this article through the eyes of people who experienced the transformation in Kadifekale during the implementation phase. Data were obtained using the oral history method to reveal the expectations and views of groups who were affected by this urban transformation project, including the meaning they attributed to Kadifekale and the new place of resettlement, Uzundere. The oral history method was chosen for this research because it offers important opportunities to increase understanding of the transformation processes occurring in cities under neoliberal policies; it reveals the perspectives of “others,” which are often unreadable and unrecognized on the socioeconomic and spatial information at the micro-level. The oral histories of this study record local resistance to the destruction of individual and social interpretations of the meaning of space.

Baraj yapýmý ve yeniden yerleþtirme çalýþmalarý, teknik açýdan birbirinden farklý iþlerden oluþan zincirleme bir bütündür. Bu tür çok kapsamlý yer seçim, planlama ve uygulama çalýþmalarýnýn kimi aþamalarýndaki bazý aksaklýklar bir düzeye kadar kabul edilebilmektedir. Ancak çok kritik aþamalarda, özellikle de yer seçimi ve plan ana kararlarýndaki hatalar “risk” yaratmaya ve “planlama felaketine” dönüþmeye eðilimlidir. Artvin iline baðlý Yusufeli ilçe merkezinin, inþaatý devam eden Yusufeli Barajý ve Hidroelektrik Enerji Santralý Projesi nedeniyle 2006 yýlýnda Bakanlar Kurulu kararý ile taþýnmasýna karar verilmiþtir. Yeni ilçe merkezinin yer seçimi yapýlmýþ, imar planlarý onaylanmýþ, altyapý çalýþmalarý belli bir oranda tamamlanmýþ ve bir bölgede konut ve sosyal ve teknik altyapý alanlarýnýn inþasý Toplu Konut Ýdaresi (TOKÝ) tarafýndan ihale edilmiþ ve inþaatlara baþlanmýþtýr. Bu çalýþmada yeni ilçe merkezi yer seçiminden günümüze kadar gelen süreç eleþtirel içerik analizine tabi tutulmuþtur. Tespit ve bulgular, teknik iþlerin uzman mesleklerden oluþan ekiplerce hazýrlanmadýðý; alternatif olma niteliðine sahip olmayan alanlarýn alternatif olarak sunulduðu; alternatif belirleme ve eleme aþamalarýnýn öznel deðerlendirmelere ve yönlendirmelere dayandýðý; uygun olmayan arazide hazýrlanan imar planlarýnýn planlama esas ve ilkelerini aþýndýrdýðý; imalatlarýn imar planlarýndan baðýmsýz yürütüldüðü; yerel halkýn mevcut yaþam biçiminden farklý bir mekan kurgusu sunduðunu göstermektedir. Kritik aþamalardaki yanlýþlar, planlamada risk ve felaket yazýnýnda yer alan uyarýlarýn somut karþýlýðý olarak, çýkarýlmasý gereken derslere iþaret etmektedir. Baraj veya baþka nedenlerle zorunlu yeniden yerleþtirmelerin gündemden düþmeyeceði göz önüne alýndýðýnda, yaþanmýþ/yaþanmakta olan yer seçim, planlama, uygulama deneyimlerinin eleþtirel deðerlendirmesinin zorunlu olduðu görülmektedir.

Dam construction and resettlement operations include the work of professionals of various technical specialties. Large-scale resettlement, planning, and implementation processes can tolerate errors, to some extent; however, errors at critical phases, especially site selection and master plan decisions, can create risks that may evolve into planning disasters. The Yusufeli district in Artvin province has been subject to a resettlement process since 2006 because of the Yusufeli Dam and Hydroelectric Power Plant Project, presently under construction. The new location for the town has been selected, land use plans have been approved, infrastructure projects have been prepared, and the Housing Development Administration (TOKI) has issued invitations for tenders for social and technical infrastructure and housing construction in some areas. This article is a critical analysis of the entire process, beginning with the location chosen for resettlement. The findings showed that specific technical operations were not been prepared by teams of competent professionals, locations that do not meet the necessary conditions were defined as alternatives, selection processes were biased and based on subjective evaluations, land use plans prepared for inappropriate land have eroded the application of the principles of planning, construction has occurred independently of the land use plan, and a significantly different lifestyle awaits the local people in the new location. The literature offers lessons to be learned regarding mistakes made in critical phases. Since the desire to implement such large projects will persist, critical insight is necessary in order to learn from past and present involuntary resettlement, planning, and implementation experiences.

Son yýllarda çocuklarda obezitenin önlenmesinde fiziksel aktivitenin önemi sýklýkla vurgulanmakta, haftada en az 3 gün ve günde en az 60 dakika orta-yüksek þiddette fiziksel aktivite (OYFA) yapmanýn önemi hatýrlatýlmaktadýr. Kentsel alanda çocuklarýn aktif olabilecekleri mekânlarýn tasarlanmasý hiç kuþkusuz çok önemlidir. Ancak fiziksel aktiviteyi teþvik edecek ve fiziksel aktivite düzeyini arttýracak mekânsal özelliklerin neler olduðu, mekân düzenleme disiplinlerince henüz tartýþýlmaktadýr ve bulgular net deðildir. Bu çalýþmada, çocuklarýn konut ve okul yakýn çevresindeki farklý mekânlarda gerçekleþtirdikleri OYFA oranlarý ve düzeyleri karþýlaþtýrýlmýþ, farklý mekanlarda gerçekleþtirilen OYFA üzerinde bireysel, mekânsal ve sosyal özelliklerin etkisi irdelenmiþtir. Yaþlarý 9–12 arasýnda deðiþen 47 çocuðun aktivite düzeyi ve aktivitesinin konumu, akselerometre ve Küresel Konumlandýrma Sistemi aygýtlarý ile 7 gün boyunca izlenmiþtir. Çocuklarýn konut ve okul yakýn çevresinde OYFA’da bulunduklarý kentsel mekânlar; açýk alanlar, açýk yeþil alanlar, sokaklar ve okul bahçesi gibi alt sýnýflara ayrýlmýþtýr. Sonuçlar çocuklarýn toplam aktivite süresinin çoðunu konut yakýn çevresindeki sokaklarda ve okul bahçesinde gerçekleþtirdiðini, buna raðmen en yüksek aktivite ortalamasýnýn açýk yeþil alanlarda olduðunu göstermiþtir. Ayný zamanda bulgular, çocuklarýn aktivite için tercih ettikleri mekânlarýn konut yakýn çevresi dýþýnda okul yakýn çevresini de kapsayabileceðini göstermektedir. Çocuklarýn OYFA için tercih ettiði mekanlarýn, fiziksel (destinasyon yoðunluðu, mesafeler) ve sosyal çevre (ebeveynin çocuðunu fiziksel aktiviteye teþviki, ebeveynin genelde tercih ettiði ulaþým türeli) özellikleri ile çocuðun bireysel özelliklerinden (yaþ, devlet ya da özel okulda eðitim alma, Beden Kitle Ýndeksi) etkilendiðine dair bulgularda elde edilmiþtir. Bu çalýþmada kullanýlan özgün yöntem (çocuklarýn aktivite düzeylerinin ve aktivite konumlarýnýn izlenmesi) kentsel tasarým disiplini için önemlidir.

In recent years, the importance of physical activity for the prevention of child obesity has been emphasized. Children are recommended to participate in 60 minutes of moderate-to-vigorous physical activity (MVPA) at least 3 days per week. Without doubt, designing activity spaces for children in urban areas is a necessity. Spatial features that may encourage physical activity are still being discussed and numerous studies have produced unclear findings. This research is an examination of children’s activity (intensity and duration) around their home and school, including analysis of how personal, physical, and social environment characteristics influence where children choose to be active (increase in intensity and duration of activity). The activity of a total of 47 children who were between 9 and 12 years old was monitored via accelerometer and geographic positioning systems devices for 7 days. The frequency and intensity of activity in green areas, streets, and open spaces around the children’s home and school were analyzed and compared. The results indicated that children tended to be active on the streets near the home and the school yard more often, rather than in other settings (such as green areas or open spaces). However, the intensity of the activity was greater in green areas around the home. The results also indicated that the environment around a child’s school is as important as the area in close vicinity to the home (neighborhood) to increase children’s physical activity. Moreover, the findings also indicated that children choose MVPA locations based on physical (destination density, distances) and social environment characteristics (parent encouragement of physical activity, transportation mode that parents tend to use, attendance at a public or private school), as well as their individual characteristics (gender, body mass index). In addition to the findings, the study also makes an important contribution to the discipline of urban design with the original methodology used to determine the locations of children’s physical activity.