Kýrsal turizm, kýrsal alandaki kültürel, doðal ve tarihi potansiyelleri deðerlendirerek ekonomik yapýyý güçlendirmek için yeni bir turizm türü olarak görülmektedir. Turizmin yükseliþinde bireylerin yeni yaþam deneyimi arayýþý, metropoliten alanlarýn kalabalýðýndan uzaklaþma, doðaya yakýn olma, farklý kültür ve hayat þekillerini deneyimleme isteði etkili olmaktadýr. Kýrsal alanlar bu talebe büyük oranda yanýt verecek potansiyeli içermektedir ve kýrsal turizm geliþimi yerel potansiyellere, insan sermayesine dayalý olarak yerel kalkýnmaya katký saðlamaktadýr. Makalenin amacý Ankara Ýli’nin çevre ilçeleri arasýnda kýrsal turizm potansiyelleri ile öne çýkan Beypazarý Ýlçesi’nde ekonomik kalkýnmanýn ana aktörleri olan turizm iþletmelerinin temel yapýsýnýn çözümlenmesi, bu alandaki giriþimcilerin kýrsal turizm algýsýnýn ortaya konmasý ile yerel kalkýnmaya olasý etkilerinin tartýþýlmasýdýr. Alan araþtýrmasýnda Beypazarý Ýlçesi’nde 62 turizm iþletmesi ile anket çalýþmasý gerçekleþtirilmiþtir. Araþtýrma sonuçlarý Beypazarý’nda kadýn iþgücünün giriþimci olarak önemli bir varlýk gösterdiðini ve ev kadýnlýðýndan giriþimciliðe atýlan kadýn sayýsýnýn az olmadýðýný ortaya koymaktadýr. Beypazarý’nda kýrsal turizm iþletmelerinin giriþimcileri kýrsal turizmin yerel kalkýnma üzerindeki olumlu etkilerinde hemfikir olduklarýný belirtmektedirler. Ayrýca Beypazarý’nda giriþimcilerin turizm yapabilirliðinin yüksek olduðu ancak yerel potansiyellerin yeterince kullanýlmadýðý algýsýna sahip olduðu ve kýrsal turizmin sosyal etkilerinin deðerlendirilmesinin giriþimcinin cinsiyetine ve eðitim durumuna göre farklýlaþtýðý görülmektedir. Araþtýrma bulgularý yerel kalkýnma çalýþmalarýnda kýrsal turizmin yeri ve önemi hakkýnda ipucu verebilecek, bunun da ötesinde yerel kalkýnma stratejilerinin geliþtirilmesinde yol gösterici olabilecek niteliktedir.

Rural tourism is seen as a new type of tourism in order to strengthen the economic structure by evaluating the cultural, natural and historical potentials in rural areas. On the rise of tourism, individuals’ quest for new life experiences, departure from the crowd of metropolitan areas, and the desire to being closer to nature and experience different forms of culture and life are influential. Rural areas have a great potential to satisfy these demands. Furthermore, rural tourism development contributes to local development, and to local potential based on human capital. The aim of this study is to analyze the basic structure of tourism enterprises that are the main actors of economic development in Beypazarý District, which stands out among the surrounding districts of Ankara province with the potential of rural tourism, and to discuss the possible effects of the emergence of rural tourism perception among entrepreneurs on local development. A survey was conducted with 62 tourism enterprises in the Beypazarý District. The results of the research reveal that female labor force in Beypazarý has an important part as an entrepreneur and that the number of female that shifted from being housewife to entrepreneur isn’t low. In Beypazari, the entrepreneurs of rural tourism enterprises agree on the positive effects of rural tourism on local development. It is also seen that in Beypazarý, the entrepreneurs have a perception that although there is possibilities in tourism, local potentials are not used enough, and the evaluation of the social effects of rural tourism differs according to the gender and educational status of the entrepreneur. The findings of the research can provide clues as to the place and the importance of rural tourism in local development studies, and beyond that, they can guide the improvement of local development strategies.

Son dönem yerel kalkýnma yaklaþýmlarýnda, yönetiþim tartýþmalarýna da referansla aktör odaklý açýklamalar öne çýkmaktadýr. Yerel kalkýnma aktör odaklý ele alýndýðýnda yerelin kalkýnmasýnda aktörlerin kapasitesine dayalý bir kapasite geliþtirme sorunsalý ile karþý karþýya kalýnmaktadýr. Aktör odaklý yerel kalkýnma yaklaþýmlarýnda sivil toplumun da temsilcisi olarak görülen STK’lar temel aktörler arasýnda düþünülmektedir. Makalenin amacý yerel kalkýnmanýn temel aktörlerinden STK’larýn yerel kalkýnmadaki rolünü ve yerel kapasite geliþtirmedeki etkinliðini ortaya koymaktýr. Makalenin temel araþtýrma sorularý; (1) STK’lar kendilerini ve diðer STK’larý yerele katký konusunda nasýl algýlamaktadýr? (2) Hangi STK özellikleri ve STK yönetici özellikleri yerel kapasite geliþtirme düzeyinde belirleyicidir? (3) STK’lar hangi alanlarda yerel kapasiteyi geliþtirmek üzere proje yapmaktadýr? olarak formüle edilmiþtir. Araþtýrma sorularýna yanýt aramak için STK sayýsý Türkiye ortalamasýnýn üzerinde olan Antakya araþtýrma alaný olarak belirlenmiþtir. Alan araþtýrmasýnda Antakya Merkez Ýlçede faaliyet gösteren 80 STK yöneticisi ile derinlemesine görüþme gerçekleþtirilmiþtir. Araþtýrma sonuçlarý STK özelliklerinin (büyüklük, kuruluþ yýlý, etki alaný) STK’larýn yerele katký düzeyi üzerinde anlamlý bir fark yaratmadýðýný, ancak STK yönetici özelliklerinin STK özelliklerine göre daha belirleyici olduðunu ortaya koymaktadýr. Antakya’da STK’lar kendilerini yerel kalkýnma ve kapasite geliþtirme alanýnda son derece önemli aktörler olarak tanýmlamakta ve yerele karþý kendilerini sorumlu görmektedirler. Sosyal sermaye ve insan sermayesinin geliþimi, yerel kaynaklarýn ve deðerlerin sürdürülmesi, sosyal–kültürel ve fiziki yapýnýn güçlenmesi alanlarý STK’larýn projeler aracýlýðý ile yerele katký alanlarý olarak saptanabilmektedir. Araþtýrma bulgularý yerel kalkýnma stratejilerinin geliþtirilmesinde yol gösterici olabilecek niteliktedir.

In recent local development approaches, the actor-oriented approaches come to the agenda with reference to governance debates. When local development is addressed actor-oriented, it faces a problem of capacity building rising from the limits of the actors’ capacity. In actor-oriented local development approaches NGOs, as representatives of civil society, are among the main actors. The aim of the paper is to demonstrate the role and the effectiveness of NGOs in local development and local capacity building. The main research questions of the paper are formulated as: (1)How do NGOs perceive themselves and other NGOs at contributing to the locality? (2)Which NGO characteristics and NGO manager characteristics determine the level of local capacity development? (3)In what areas do NGOs conduct projects to improve local capacity? In order to search for answers to the research questions, Antakya is determined as the research area, the number of NGOs of which is above the Turkey’s average. In the field research, in-depth interviews were conducted with 80 NGO managers operating in Antakya Central District. The results of the research reveal that the NGO characteristics (size, establishment year, domain of influence) do not make a meaningful difference on the level of contribution of NGOs. Nevertheless, the characteristics of NGO managers are more determinative on the level of contribution of NGOs. NGOs in Antakya, define themselves as very important actors in local development and local capacity building, and see themselves responsible for the locality. Social capital and human capital development, sustainability of local resources and values, and strengthening of social-cultural and physical structure can be determined as main fields of contribution of NGOs’ projects. The findings of the research can guide the development of local development strategies.

Kamusal alan ve kamusal mekân terimleri, günlük ve akademik ifade biçimlerinde çoðunlukla birbirinin ikamesi olarak kullanýlan kavramlardýr. Esasen bu kullaným Türkçe’ye özgü bir durum deðildir; Batý literatürü temelinde geliþen kamusal alan (public sphere) ve kamusal mekân (public space) terimlerinin Ýngilizce’deki kullanýmý da ayný ifade karmaþasý içindedir. Bu ikiz kavramlarýn birbiri içine geçmesindeki temel sorunsal, sosyal ve mekânsal bilimler çerçevesinde geliþtirilen çalýþmalarýn her birinin kendi çerçevesinde konuyu ele alýþlarýndan kaynaklanmaktadýr. Kamusal alan ve kamusal mekân kavramlarýna dair bu birbirinden farklý ele alýþlarý Iveson eylemsel ve topografik yaklaþýmlar ayýrýmýyla tanýmlamaktadýr. Buna göre topografik yaklaþýmlar “kamusal” kavramýný mekânsal boyutlarýyla herhangi bir kent dokusu içerisinde, o kentin haritalarýnda belirli bir renkle ifade edilebilecek yine “belirli bir mekân türü” olarak ele alýrken; eylemsel yaklaþýmlar ise kamusal olaný, kolektif eylem ve diyaloðun gerçekleþebildiði “heryer veya herhangi bir yer” olarak ifade etmektedir. Kent ve kamusallýk olgularýnýn sosyo - mekânsal fenomenler olduklarý kabulü ile bu makale, hem sosyal, hem mekansal bilimler çerçevesinde gerçekleþtirilen kamusal alan ve kamusal mekân çalýþmalarý üzerinden teorik bir tartýþma ile söz konusu ikiz kavramlarýn birbirleriyle baðlarýný ve farklýlýklarýný ortaya koymak amacýndadýr. Bu anlam karmaþasý içerisinde, kamusal olanýn herhangi bir kentteki mekansal karþýlýðýnýn daha kapsamlý tanýmlanmasý, tasarlanmasý ve savunulmasý için; bu çalýþmanýn da temel motivasyonu olduðu üzere, farklý disiplinleri ortak bir zeminde biraraya getiren bütüncül bir yaklaþým çerçevesinin tariflenmesi gerekmektedir.

The terms “public sphere” and “public space” are often used interchangeably in academic and daily language. However, there are important differences in how the term “public” is conceptualized in the social and spatial sciences. Iveson (2007) frames these distinct conceptualizations as the “procedural and topographical” approaches. In the topographical approaches, “public” is considered “a specific kind of place” in a city, and can be coloured on a given map as a “public space”. On the other hand, procedural approaches describe the “public” in reference to “any place” used for “collective action and debate” using the term “public sphere”. Thus, as a further step beyond this confusion, this paper aims to establish common ground and explore the similarities and differences between these two terms, offering a multi-disciplinary interpretation of them. Based on the assumption that the city and the public are socio-spatial phenomenona, as the main contribution of this study we introduce an in-depth theoretical study combining the insights of both approaches to better decode, design and defend the public spaces of our cities.

Bu makalede Ýzmir kamuoyunda Basmane Çukuru olarak bilinen bir parselin hikâyesini uç-örnek olay yöntemiyle ele alan bir araþtýrmanýn bulgularý sunulmaktadýr. Parsel, metin boyunca “Arsa” olarak adlandýrýlmýþtýr. 1997 yýlýna kadar kamu mülkiyetinde bulunan Arsa bir protokol uyarýnca kat karþýlýðý inþaat sözleþmesi kurularak kýsmi özelleþtirme giriþimine konu olmuþ, ardýndan planlama süreçleri, yargý kararlarý, sermaye hareketleri gibi olaylar neticesinde çözülemeyen bir kentsel soruna dönüþmüþtür. Arsa sorunu, 2016 yýlýnda yeni bir sermaye grubunun giriþimi ile Ýzmir kamuoyunun gündemine tekrar yerleþmiþtir. Çeþitli nedensel açýklamalarýn olasý olduðu bu kapsamlý olaylar örgüsü içinde, planlama yazýnýnda yer almayan bir planlama olgusu dikkat çekicidir. Raci Bademli’nin Plan, Program, Proje, Politika, Para olarak tanýmladýðý ve meslek çevresinin aþina olduðu planlamanýn 5 P’sine eklenmesi gereken bir boyut daha olduðu bulgulanmýþtýr: Protokol. Bir projeyi gerçekleþtirmek için taraflar arasýnda yapýlan bu anlaþma türü Arsa örneðinde kat karþýlýðý inþaat sözleþmesi biçiminde hazýrlanmýþ ve imar planý kararlarýnýn belirleyicisi olmuþ, imar hukuku ile borçlar hukuku arasýnda çatýþmalý bir ara kesit ortaya çýkarmýþtýr. Makalede aktarýlan örnek olay araþtýrmasýnýn bulgularý, iletiþimsel planlama yaklaþýmýna temel oluþturan “müzakere” ve “katýlým” kavramlarý etrafýnda kurulu hakim söylemin sýnýrlarý ve imkanlarýný göstermesi bakýmýndan da bir tartýþma zemini oluþturmaktadýr.

This article presents findings of an extreme-deviant case study about a single parcel which is known as The Basmane Hole. The parcel is named as “The Land” through the text. The Land which was a public property until 1997 was partially privatized via in-return-for-flats type of a protocol. Following several planning processes, jurisdiction and capital mobilizations, The Land transformed into an unresolved urban question. By the year 2016, The Land stands at the city’s agenda after initiation of a new investment group. Besides the fact that various causal explanations are possible within the complexity of events, a crucial planning phenomenon which is not thoroughly referred in planning literature appeared in The Land case. Research argues that the five dimensions of planning proposed by Raci Bademli (plan, programme, project, policy, pecuniary) requires a sixth one: Protocol. This mode of agreement among shareholders aiming to achieve a concrete project is formed as an in-return-for-flats type, and determines planning codes to a significant extent, yet resulted in conflict between planning law and law of obligations. Findings of the research also provide a ground for necessary debate regarding the limits and potentials of communicative planning approach that is the dominant discourse in planning circles revolving around concepts of negotiation and participation.

2012 yýlýnda 6306 sayýlý Afet Riski Altýndaki Alanlarýn Dönüþtürülmesi hakkýndaki yasasýnýn onaylanmasýyla birlikte kentsel dönüþüm projelerinin uygulanmasýnda hýzlý bir artýþ gündeme gelmiþtir. Bu nedenle, Ýzmir’de %60’a varan çarpýk yapýlaþmanýn sonucu olarak; ekonomik ömrü dolan betonarme yapýlarýn kentsel dönüþüm ihtiyacý ve bu uygulamalar ile birlikte ortaya çýkan atýklarýn çevreyi kirletecek olmasý nedeniyle “sürdürülebilir atýk yönetimi” önemli bir konu olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Ayrýca, Dünya’da ve Türkiye’de Kentsel dönüþüm projelerinde bina yýkýmlarýnda olmasý gereken sürdürülebilir bakýþ açýsý; ortaya çýkan bina atýklarýnýn çevreye zarar vermeden geri kazanýmýný önemli hale getirmektedir. Günümüzde bina atýklarý ile ilgili, kontrolsüz bina yýkýmlarý, yýkým ve döküm sahalarýndaki gerekli dönüþümün yapýlamamasý, atýk döküm sahalarýnýn yetersiz kalmasý, boþ alanlara yasa dýþý olarak inþaat atýklarýnýn dökülmesi çevre kirliliðine sebep olmaktadýr bu nedenle gerekli düzenlemelere ihtiyaç duyulmaktadýr. Türkiye genelinde 6.5 milyon yapýnýn dönüþümü ve Ýzmir için ise 600 bin binanýn kentsel dönüþüm kapsamýnda yýkýlacak olmasý, bina atýklarýnýn ne þekilde “yok edileceði” ya da “deðerlendirileceði” konusunda problemleri ortaya çýkarmaktadýr. Önemli bir sorun olan bina atýklarýnýn sürdürülebilir kentsel dönüþüm sürecinde nasýl bir organizasyon ile deðerlendirilebileceðidir. Çalýþma kapsamýnda yýkýmlarý gerçekleþtirilen Bornova Yücel-Aydoðan Apartmanlarý ve Kadifekale Kentsel Dönüþüm Projeleri incelenerek daha saðlýklý ve “sürdürülebilir atýk yönetimi” için deðerlendirmeler yapýlmýþtýr.

In May of 2012, with the approval of law on Transformation of Disaster Risk Areas (no. 6306), a rapid increase in the implementation of urban transformation projects was observed. Therefore as a results of 60% of unplanned urbanization in Izmir, the need of urban transformation for the reinforced concrete structures and the environmental waste produced in conjunction with these applications “sustainable construction waste management” has emerged as an important topic. In addition, it should be sustainable perspective in building demolition in urban regeneration projects in the world and Turkey; without harming the environment makes it important for the emerging construction waste recycling. Today, about building waste is needed the neccessary arrangements because uncontrolled building demolitions, failure to hold the necessary transformation of destruction and waste dump, the inadequacy of the waste disposal site, loss of construction waste illegally in space cause environmental pollution. The demolishing of 6.5 million buildings in overall Turkey and demolishing of 600.000 buildings in Izmir gives rise to the issue of how to eliminate or make productive use of the construction waste from the destruction. An important issue is the sustainability of the construction waste which can be assessed by asking questions of how to organize such construction waste during the urban transformation process. In this study, Bornova-Yucel Aydogan Apartments and Kadifekale Urban Regeneration Projects which were investigated for a better evaluation on sustainable construction waste management.

Kent kimliði, bir kenti diðer kentlerden ayýran fiziki, sosyal, kültürel, tarihsel, ekonomik özelliklerin tümünü kapsamaktadýr. Kent kimliðini yansýtan araçlardan biri olan sembol yapýlar, yani iþaret öðeleri, kentin tanýnmasýnda ve hatýrlanmasýnda önemli rol oynamaktadýr. Ýbadet yapýlarý, kent dokusunda; dikkat çekici konumlarý, biçim ve boyutlarý ile dokuyu oluþturan diðer yapýlardan farklýlaþmalarý sayesinde kolaylýkla görülebilmekte ve algýlanabilmektedir. Bu da ibadet yapýlarýný güçlü birer iþaret ögesi haline getirmekte, hem turistler hem de yerliler tarafýndan kolaylýkla hatýrlanmalarýný saðlamaktadýr. Bu çalýþmada iþaret öðelerinin kent kimliðindeki önemi, Antakya’daki ibadet yapýlarý özelinde araþtýrýlmýþtýr. Araþtýrma amacýyla seçilen dokuz ibadet yapýsý, çeþitli belgeleme ve analiz teknikleri ile incelenmiþ, saptamalar, yapýlan anket çalýþmasý ile test edilmiþtir. Sonuç olarak önemli birer iþaret ögesi olan ibadet yapýlarýnýn Antakya’nýn kimliðinin belirlenmesinde kýsmen etkili olduðu saptanmýþtýr. Bu süreçte ibadet yapýlarýnýn tarihsel-kültürel-sembolik-turistik deðeri, görülebilir olmasý, kullanýlmasý da büyük önem taþýmaktadýr. Kentte ibadet yapýlarýn fark edilmesinde konum, biçim, boyut gibi fiziksel farklýlýklarýn etkili olduðu fakat tek baþýna yeterli olmadýðý da saptanan konulardan biridir. Bu çalýþma yerleþmede kimlik ögesi olan ibadet yapýlarýnýn korunmasýnýn yeterli olmadýðýný ifade ederken, bu yapýlarýn algýlanabilir olmalarýnýn önemini de göstermektedir. Bu nedenle ibadet yapýlarý siluette çevresindeki yapýlar ile birlikte korunmalý, kentsel ölçekte algýlanmalarý için üzerindeki eklentilerden arýndýrýlmalý ve Antakya kimliðinin sürdürülmesi saðlanmalýdýr.

The term of urban identity includes all physical, cultural, historical, economical, features that distinguish it from the other cities. Symbol buildings or landmarks, which are the ones of reflecting urban identity, play a significant role in remembarance and recognation of the city. Religious buildings in the city structures can be seen and noticed easily thanks to their locations, they differ from other structures through their shapes and sizes. These make religious buildings strong landmarks and easily remembered by both tourists and residents. In this study, significance of religious landmarks for urban identity in Antioch was investigated. The selected nine religious buildings were examined analyzed and evaluated by various techniques. As a result, in determination of Antioch city identity, religious buildings as strong landmarks were found effective. In this process their historical, cultural, symbolic, touristic values and being recognizable as religious buildings have great importance. Another finding is that location, shape and size which are related about phyisical difference are effective, but also inadequate for recognition. The study shows that protecting religious buildings which are identity elements of these settlement was not only sufficient, but it emphasizes that being perceivable is also important for these buildings. For this reason, religious buildings must be protected together with their surrounding structures at the siluette, purified from the additions for perceptions at urban scale and also provided sustainability of Antioch identity.

Sürdürülebilirlik konusu son yýllarda, çeþitli bilim alanlarýnda olduðu gibi yapýlaþmýþ çevre ile ilgilenen bilim alanlarýnda da önemli bir araþtýrma alaný olarak görülmektedir. Habitat 3 Yeni Kentsel Gündem, Paris Antlaþmasý gibi uluslararasý birçok belgede konu edilen kentsel sürdürülebilirlik, planlama, tasarým, politika geliþtirilmesi gibi baþlýklarda incelenirken ayný zamanda kavramýn nasýl ölçüleceði de yapýlan çalýþmalar ve geliþtirilen yöntemler ile araþtýrýlmaktadýr. Sürdürülebilirliðin ölçülmesinde kentlerin tamamý için yapýlan çalýþmalar olduðu gibi bir parçasý ya da bir ya da birkaç bina için yapýlan çalýþmalar da bulunmaktadýr. Bu çalýþma birimlerinden en dikkat çekeni ve kentsel alanlarýn sürdürülebilirliðinin saðlanmasý için en etkili birim komþuluk birimi olarak ortaya çýkmaktadýr. Bu alanda dünya çapýnda geliþtirilen birçok ölçme ve deðerlendirme sistemi bulunmaktadýr. Ancak her birinin aðýrlýk verdiði konular farklý olmakla birlikte yerele özgü konularýn göz ardý edildiði durumlar da görülmektedir. Bu nedenle hem yerel özellikleri dikkate alan hem de kentsel sürdürülebilirliðin tüm bileþenlerini içeren, kolay uygulanabilir ve bütünleþik bir ölçme ve deðerlendirme modeline ihtiyaç vardýr. Bu amaçla “Kentsel Sürdürülebilirlik Deðerlendirme Modeli” geliþtirilmiþtir. Bu çalýþmada öncelikle kentsel sürdürülebilirliðin ölçülmesi kapsamýnda geliþtirilmiþ mevcut yaklaþýmlar, ortaya konulan kentsel sürdürülebilirlik bileþenleri çerçevesinde deðerlendirilmektedir. Çalýþmanýn özgün kýsmýnda, bu çalýþma kapsamýnda geliþtirilen Kentsel Sürdürülebilirlik Deðerlendirme Model önerisi sunulmaktadýr. Önerilen modelin mevcut sistemler ile karþýlaþtýrýlmasý yapýlmakta ve modelin Eskiþehir kent merkezinde bulunan bir komþuluk birimi kapsamýnda uygulamasý ve deðerlendirme sonuçlarý aktarýlmaktadýr.

The concept of sustainability has been an important research topic on built environment related fields as well as other scientific fields in whole world. Urban sustainability which is mentioned in international documents such as Habitat 3 New Urban Agenda and Paris Aggreement, has been investigated in such topics as planning, urban design and policy development. At the same time, the measurement methods of the concept has been researched. As well as being for the whole city, there are many studies for a part of the city or a group of building in terms of measurement area size. The most effective unit emerges as neighbourhood unit for providing sustainability of urban areas. In this field there are many measurement and evaluation systems developed worldwide with having a unit of neighbourhood. However, it is also seen that the subjects that are emphasized by each one are different and the issues specific to the place are overlooked. For this reason, there is a need for a measurement and evaluation model that takes into account both local characteristics and all components of urban sustainability. For this purpose, “Urban Sustainability Evaluation Model” is developed. In this study, the existing approaches developed within the scope of measuring urban sustainability are evaluated within the framework of urban sustainability components. In the original part of the study, the Urban Sustainability Evaluation Model developed within the scope of this study is presented. The proposed model is compared with the existing systems and the evaluation results of the models application made within the scope of a neighborhood unit in the city center of Eskiþehir are transmitted.