Thinking on the Transformation of the Public Sphere and the Communicative Nature of Urban Space

The debates and literature on what is publicness and how it is formed have been developed substantially in the studies from the domain of social sciences. In all these studies, the concept of the public sphere is used to describe the various aspects that reach beyond the physical limits of publicness. Within this approach, the production and (re)production of publicness and public spheres are independent of the physical space by the expression of a communicative phenomenon. However, the aspects of publicness that reach beyond the physical limits do not deny or disregard the existence of conventional public spaces in a given urban pattern. On the other hand, while cities provide a spatial interface for social processes bringing diverse communities and activities together, simultaneously social processes define and transform cities spatially. In other words, it is not possible to picture a communication process between people independently of space. In accordance, the main motivation of this study is to open a theoretical discussion on the publicness and the communicative nature of urban space in a broad perspective. The motivation aims to develop an approach that broadens the social perspective on spatial practices in the organization of urban spaces.

Kamusal Alanýn Dönüþümü ve Kentsel Mekanýn Ýletiþimsel Niteliði Üzerine Düþünmek

Kamusallýðýn ne olduðuna ve nasýl oluþtuðuna dair tartýþmalar ve yazýnlar esasen sosyal bilimler kapsamýnda üretilen çalýþmalarda geliþtirilmiþtir. Genel olarak, bahsi geçen tüm çalýþmalarda kamusal alan kavramý, kamusallýðýn fiziksel sýnýrlarý ötesine geçen çeþitli boyutlarýný tariflemek üzere kullanýlmaktadýr. Bu yaklaþým içerisinde, iletiþimsel bir fenomen ifadesiyle, kamusallýðýn ve kamusal alan(lar)ýn üretimi ve yeniden üretimi fiziksel mekandan baðýmsýzdýr. Ancak, kamusallýðýn fiziksel sýnýrlarý ötesine geçen boyutlarý herhangi bir kent içerisinde geleneksel kamusal mekanlarýn varlýðýný inkar veya göz ardý da etmemektedir. Diðer taraftan, kentler farklý topluluklarý ve etkinliklerini bir araya getirerek toplumsal süreçlere mekânsal bir ara yüz saðlarken, eþ zamanlý olarak da toplumsal süreçler kentleri mekânsal olarak tanýmlamakta ve dönüþtürmektedir. Kýsaca, insanlar arasý bir iletiþim sürecinden bahsetmek gerektiðinde mekandan baðýmsýz bir kavrayýþ da mümkün olmayacaktýr. Dolayýsýyla, bu çalýþmanýn temel motivasyonu sosyal bilimler çerçevesinde ele alýndýðý üzere geniþ bir perspektifte, kentsel mekanýn kamusallýðý ve iletiþimsel niteliði üzerine teorik bir tartýþma açmaktýr. Söz konusu motivasyon, kentsel mekanlarýn organizasyonuna dair mesleki pratiklere kamusal/toplumsal bakýþ açýsýný geniþleten bir yaklaþým geliþtirmek amacýndadýr.