Analyzing The Planning Criteria for Emergency Assembly Points and Temporary Shelter Areas: Case of Ýzmir-Karþýyaka

Determining the appropriate number and distribution of emergency assembly points and temporary shelter areas to be used following a disaster, as well as their technical requirements and capacity to provide services is one of the most significant concerns of urban planning and disaster management. Disaster management studies were first implemented in Izmir in 1999 with the RADIUS (Risk Assessment tools for Diagnosis of Urban areas against Seismic Disasters) Project and were advanced with the Izmir Provincial Emergency Assistance Plan issued by the governorship in 2006. Emergency assembly points and temporary shelter areas were allocated in this plan. In addition, the Ýzmir Disaster Response Plan (IZAMP) and Turkey’s National Disaster Response Plan-Ýzmir (TAMP) were recently prepared by the Disaster and Emergency Management Authority (AFAD). According to IZAMP and TAMP, emergency assembly points have been determined, but temporary shelter areas have not yet been decided upon and published for all districts. In this study, earlier research studies that studied assembly points and temporary shelter areas in Izmir were examined. As a case study, the location and attributes of previously designated emergency assembly points in the Karþýyaka district and their consistency with national and international standards were analyzed. Striking examples at the neighborhood level indicate that emergency assembly points have been made unusable due to ownership and development plan changes, construction, and lack of coordination between institutions. Political, subjective, and incremental decisions made by central and/or local governments in the absence of disaster and emergency management and urban planning activities lead to increased disaster risk despite all of the existing scientific and strategic work on disaster preparation and recovery.

Afet Sonrasý Acil Toplanma ve Geçici Barýnma Alanlarýnýn Planlanmasýndaki Faktörlerin Ýncelenmesi: Ýzmir-Karþýyaka Örneði

Afet sonrasý kullanýlacak “Acil Toplanma Alanlarý” ve “Geçici Barýnma Alanlarýnýn” kent içindeki konumlarýnýn belirlenmesi; bu alanlarýn daðýlýmý, büyüklüðü ve altyapý özellikleri gibi yeterliliklerinin saðlanabilmesi, kent planlamanýn ve afet yönetiminin en önemli konularýndandýr. Bu kapsamda Ýzmir’de afet yönetimi çalýþmalarý, ilk olarak 1999 yýlýnda RADIUS Projesi kapsamýnda baþlatýlmýþ, Valilik tarafýndan 2006 yýlýnda çýkarýlan Ýzmir Ýl Acil Yardým Planý ile sürdürülmüþtür. Bu planla Ýzmir’deki acil toplanma ve geçici barýnma alanlarýnýn yerleri de belirlenmiþtir. Günümüzde ise Afet ve Acil Durum Yönetim Baþkanlýðý (AFAD) tarafýndan Ýzmir Afet Müdahale Planý (ÝZAMP) ve Türkiye Afet Müdahale Planý-Ýzmir (TAMP) hazýrlanmýþtýr. Bu planlar kapsamýnda, Ýzmir’de ilçe bazýnda acil toplanma alanlarý yeniden belirlenmiþ, ancak geçici barýnma alanlarýnýn belirlenmesi ile ilgili çalýþmalar henüz tamamlanýp yayýmlanmamýþtýr. Bu araþtýrmada Ýzmir’deki afet sonrasý acil toplanma ve geçici barýnma alanlarýnýn tespitine yönelik yapýlmýþ çalýþmalar incelenmiþ; örnek çalýþma alaný olarak seçilen Karþýyaka Ýlçesi’nde AFAD tarafýndan belirlenen acil toplanma alanlarýnýn konum ve niteliklerinin ulusal ve uluslararasý standartlara göre uygunluðu incelenmiþtir. Araþtýrmada mahalle düzeyinde verilen çarpýcý örneklerde mülkiyet ve imar durumu deðiþiklikleri, inþaat faaliyetleri ve kurumlar arasý koordinasyon eksikliði gibi sebeplerle acil toplanma alanlarýnýn iþlevini yitirdiði görülmektedir. Afet ve acil durum yönetiminin ve kent planlamanýn etkinliðinin saðlanamadýðý durumlarda, merkezi ve/veya yerel yönetimler tarafýndan verilecek siyasi, parçacýl ve sübjektif kararlarýn, afet konusunda yapýlmýþ daha önceki tüm bilimsel/stratejik çalýþmalarýn aksi yönde uygulamalara ve kentlerdeki afet riskinin artmasýna neden olacaðý deðerlendirmesi yapýlmýþtýr.